వేసవి సెలవలు – 3 సినిమా

వేసవి సెలవలలో బిట్రగుంటలో సినిమా చూడటం కూడా ఓ మరచిపోలేని జ్ఞాపకం మాకు.

కొత్త సినిమాలు చూడాలి అంటే బిట్రగుంట థియేటర్లలో వచ్చేవి కాదు. ఇక నెల్లూరు వెళ్లాల్సి వచ్చేది. దానికోసం ముందే ఓ పెద్ద ప్రణాళిక వేసుకునేవాళ్ళం. మాట్నీకి వెళ్ళాలి  అంటే భోజనాలు చేసి హౌరా ఎక్స్ ప్రెస్ లో బయలుదేరాలి. మా మావయ్య, పిన్ని, కొంతమంది పెద్దపిల్లలం మాత్రమే వెళ్ళేవాళ్ళం. అమ్మమ్మ భోజనాలు తొందరగా పెట్టేసేది పాపం.

ఆ హౌరా  ఎక్స్ ప్రెస్ ఆలస్యంగా వస్తే మాత్రం అంతే సంగతులు!! సాయంత్రం కృష్ణా ఎక్స్ ప్రెస్  వరకూ ఇంకో బండి ఉండేది కాదు. బిట్రగుంట నుంచి నెల్లూరు కి బస్సు లు పెద్దగా ఉండేవి కాదు. ఇక ఆ రోజుకి  సినిమా ప్రోగ్రాం ‘కాన్సల్’ అనేవారు. అలా మధ్యాహ్నం వెళ్లి సాయంత్రం హైదరాబాద్ ఎక్స్ ప్రెస్ (No 53/54)  లో రాత్రి భోజనాల సమయానికి ఇల్లు చేరేవాళ్ళం.

నెల్లూరులో నాకు గుర్తున్న థియేటర్ లు,  ‘అర్చన’ థియేటర్ & ‘కృష్ణా, కళ్యాణి, కావెరీ ‘ అని మూడు థియేటర్లు కలిపిన కాంప్లెక్స్.  మా మావయ్య ఆ మూడు థియేటర్లకి తీసుకెళ్ళినపుడల్లా ‘ మీ హైదరాబాద్ లో ఏ థియేటర్ పనికొస్తుందే  వీటి ముందు’ అనేవాడు. ‘ అసలు మహేశ్వరి పరమేశ్వరి’ చూసావా అంటూ పోట్లాడేవాళ్ళం నేను & మా అక్క. (మావయ్య తో అంత పోట్లాడేదాన్ని కానీ, ‘మహేశ్వరి పరమేశ్వరి’ నేనే ఎప్పుడూ  వెళ్ళలేదు. వెళదామని ఇప్పుడు అనుకున్నా అంత తీరికా, ఓపికా రెండూ లేవు. అంతా మార్చేసారని విన్నాను)

‘అహ నా పెళ్ళంట’, ‘డాన్స్ మాస్టర్’ నెల్లూరు లోనే చూసాము. ‘క్షణక్షణం’ నెల్లూరులో చూసిన ఆఖరి సినిమా అనుకుంటా.

బిట్రగుంటలో  రెండు థియేటర్ లు ఉండేవి. ఒకటి ‘పంచ రత్న’. ఇంకొకటి ‘సాజిద్’.  ‘పంచ రత్న’ ఇంటికి దగ్గరలో విశ్వనాథ రావు పేటలో ఉండేది. అప్పట్లో కొత్తగా ఊర్లో కొంచం అధునాతనంగా వచ్చింది. ‘సాజిద్’ పాత  థియేటర్ . రైల్వే బ్రిడ్జికి అవతల పక్క ఉండేది. అందుకని అక్కడ సినిమా చూడటానికి పెద్దగా ఆసక్తి చూపించేవారు కాదు. ‘సాజిద్’ లో చూసిన  ఒకే ఒక్క సినిమా ‘జీవనపోరాటం’ . కొత్త సినిమా లో అలా వెంటనే ‘సాజిద్’ లో రావటం అదే మొదటిసారి. 

అలా ఎక్కువగా ‘పంచ రత్న’ కే  వెళ్ళేవాళ్ళం. ‘పంచ రత్న’ లో   25 పైసలు, 75 పైసలు, 1.50 టికెట్లు ఉన్నట్లు గుర్తు.  నేను, నా స్నేహితురాలు వరలక్ష్మి ఇద్దరం డబ్బులు ఏదో ఆదా  చేద్దామని, 75 పైసలు కొనుక్కుని , ఇంటెర్వల్ లో 1.50 కి వచ్చి కూర్చునేవాళ్ళం. అలాంటి  కక్కుర్తి పనులు చేసినందుకు మా పిన్ని బాగా తిట్టేది. మా పిన్నికి నాకు క్షణం పడేది కాదు. ‘పెద్ద గయ్యాళిరా బాబు’  అనుకునేదాన్ని. ఇక్కడ మా పిన్ని గురించి ఒకటి చెప్పాలి. తను నాకు తలకి నూనె రాసి జడ ఎంత గట్టిగా వేసేదంటే, నా తల automaticగా ముందుకి వచ్చేది. అలా తల ముందుకి పెడితే  ‘ఎందుకలా చూస్తావే కొంగా’ అని తిట్టేది. మా గోల భరించలేక అమ్మమ్మే జడ వేసేసేది నాకు. నిస్వార్థమైన ప్రేమ అమ్మానాన్నలకు మాత్రమే ఉంటుంది అంటారు. ఈ రోజుకి కూడా అంతే ప్రేమ చూపిస్తుంది మా పిన్ని.  ఫోన్ చేస్తాను అని చెప్తే ఎదురుచూస్తూ ఉంటుంది. ఇక మళ్ళీ సినిమాలోకి వచ్చేస్తా !!

బిట్రగుంటలో సినిమా అంటే, సినిమా బండి వచ్చేది. ‘ నేడే చూడండి, నేడే చూడండి’ అంటూ. ఆవరణలో పిల్లలందరం పరిగెత్తుకెళ్ళి బండి దగ్గరికి వెళ్లి  ఏ సినిమానో, ఎన్ని రోజులో తెలుసుకుని వచ్చేవాళ్ళం. వెళ్లాలో వద్దో మా పిన్ని నిర్ణయించేసేది. ఫస్ట్ షో 7:00 కి ఉండేది. సినిమా చూసి వచ్చాక ఇంటికి వచ్చి భోజనాలు చేసేవాళ్ళం. మేము వచ్చేసరికి అందరూ  పక్కలు వేసుకుని నిద్రకి ఉపక్రమిస్తూ ఉండేవారు. అప్పుడు అమ్మమ్మ సినిమాకి వెళ్ళివచ్చినవారందరికీ స్టీల్ బేసిన్లో ముద్దలు కలిపి పెట్టేది. ఒక్కోసారి పూరీలాంటి టిఫిన్ లు చేసి ఉంచేది. అమ్మమ్మ, తాతయ్య మాతో ఎప్పుడూ  సినిమాకి రాలేదు.

మా పిల్లల ఎండాకాలం సెలవలు చూస్తుంటే ఇవన్నీ గుర్తొచ్చాయి. అమెరికాలో ( మా ఊర్లో అయితే ) సెలవలు ఉన్న పది వారాలు, వారానికి రెండు సినిమాల చొప్పున free  movies, వారాంతం అదనంగా outdoor movies ఉంటాయి. వీళ్ళ చిన్నపుడు ఆ free movie కోసం పొద్దున్నే లేచి, breakfast తిని పరిగెత్తడం కూడా అప్పుడే ఒక జ్ఞాపకం గా అయిపోయింది.  ఎన్నో విషయాలు జ్ఞాపకాలుగా మారిపోతుంటే, కాలం ఎంత తొందరగా పరుగెత్తుతోందా అనిపిస్తోంది!!

 

ప్రకటనలు

‘సీత శీలాన్ని అనుమానించడం, నిండు గర్భిణిని అడవులకు తోలడం …ఇవి మన పిల్లలకు నేర్పిద్దామా? ‘

ఈ మధ్య వచ్చిన  ‘కాలా’ చలనచిత్రం గురించిన ఒక వాదనలో,  రావణుడుని సమర్థిస్తూ ‘రావణుడు తప్పు చేసాడు. అయినా పీడిత జనుల కోసం పోట్లాడాడు’ అన్నారు ఒకరు.  ‘అయితే రావణాసురుడి గురించి పిల్లలకి నేర్పుదామా ‘ అన్న నా ప్రశ్న కి సమాధానంగా ఇంకో ప్రశ్న వేశారు. ఇది వారికే కాదు. సామాన్య మానవులకి కూడా వచ్చే సందేహం.

ఈ పోస్ట్ రామాయణం మీద వితండవాదన చేసేవారికి మాత్రం కాదు. రామాయణం ఎంత సహృదయం తో  విన్నా, వితండవాదన చేసేవారి వాదనలు విని సామాన్యులకి సందేహాలు వస్తూనే ఉంటాయి. ఆ సామాన్యుల కోసమే ఈ టపా. ఎవర్నీ  నమ్మించాలన్న ఆతృత నాకేమాత్రం లేదు. నమ్మితే నమ్మచ్చు లేకపోతే లేదు. వితండవాదన కోసం వ్యాఖ్యలు చేస్తే అవి ప్రచురించను. రాముడి మీద వాదోపవాదాలు చేయడానికి ఎంతటి వారం మనం ?

ఇవన్నీ నా ఆలోచనలు మాత్రమే. రామాయణంని నేను సరిగ్గా అర్ధం చేసుకోలేదు అనుకుంటే నన్ను క్షమించండి _/\_

దశరథుడు రాముడిని పిలిచి ‘పొద్దుటే నీ పట్టాభిషేకం’ అన్నాడు. అలా చెప్పిన  కాసేపటికే ‘మీ నాన్నగారు నాకు మాటిచ్చారు నువ్వు అడవులకి వెళ్ళాలి ’ అని కైకేయి చెప్పింది.  రాముడు తనకి పట్టాభిషేకం చేస్తానన్నపుడు ఒకేలా ఉన్నాడు. రాజ్యం నీకు కాదు అన్నపుడు ఒకేలా ఉన్నాడు. కేవలం కొన్ని గంటల వ్యవధిలో జరిగిన విషయం. రామాయణం ఏదో  కథగా వింటూ రాముడు దేవుడు అనుకుంటే పెద్ద ప్రభావం ఉండదు మనకి. మన నిజజీవితంలో ఆ విధంగా ఉండటం అంత సులభమేం కాదు. ఈ చిన్న ఉదాహరణ ఆయనకి రాజ్యకాంక్ష లేదు అని చెప్తోంది. అంత రాజ్యకాంక్ష ఉన్నవాడైతే ఆ రోజే తండ్రిగారి మీద తిరగబడి లాక్కునే వాడే కదా ?

మరి వనవాసం నుంచీ వచ్చాక పట్టాభిషేకం చేసుకున్నాడు!! ఎందుకు ?

రాముడు వనవాసంలో ఉండగా   భరతుడు వచ్చాడు. రాముడి పాదుకలు పట్టుకెళ్ళి , తాను నందిగ్రామంలో ఉన్నాడు. తనకి రాజ్యం వద్దు గాక వద్దు అన్నాడు.

యుద్ధం ముగిసాక , సీతాదేవిని అందరి ముందర పిలిచి చెప్పాడు.అప్పుడే సీతాదేవి ఎన్ని అడగాలో అన్నీ అడిగిందట ఆయనని.  అగ్నిప్రవేశం చేయమని రాముడు అడగలేదు. కానీ ఆవిడ అగ్నిప్రవేశం చేస్తుంటే అడ్డుకొనలేదు కూడా. ఎందుకలా ??

భరతుడు రాజ్యం తీసుకోడు. ప్రజలందరూ రాముడికే  ఓటు వేశారు. కాబట్టి ఆయనే రాజు అవుతాడు. రాముడు అయోధ్య చేరిన వెంటనే పట్టాభిషేకం జరుగుతుంది. ఆయన  ఏకపత్నీ వ్రతుడు. కాబట్టి సీతాదేవి పక్కన ఉండాలి. కాబోయే పట్టపురాణిని ఒక్కరు కూడా పల్లెత్తు మాట అనకూడదు అనేది ఆయన  ఉద్దేశ్యం. అది avoid చేయడానికి లంకలోనే ఈ తంతు జరిగింది.

ఇంత చేసాడు కదా మరి ఎందుకు పరిత్యజించాడు ? ఒక్కరెవరో అన్నమాటకే  అలా వదిలిపెట్టేయాలా ? (అసలు ఈ ఘట్టం వాల్మీకి రామాయణంలోని లేదు. ‘లవకుశ’ సినిమా చూసి అందరం మాట్లాడేవారమే !!)

ఈ రోజుల్లో మంత్రులకి గెలవాలి, ఆకుర్చీలో కూర్చోవాలి అన్న తపనే కానీ, 100 మందిలో 90 మంది ఓటు  వేస్తే 10 మందికి ఓటు ఎందుకు వేయలేదు అన్న సంగతి ఆలోచించరు . ఆ పది మంది గురించి ఆలోచించేవాడే రాముడు. 100% perfect  గా ఉండాలి ఆయనకి. అందుకే అది రామరాజ్యం అయింది.

విముక్త కథలలో అనుకుంటాను. రచయిత్రి ‘రాముడు ఆర్యుడు . రాజ్యదాహం అందుకే’ అని వ్రాసారు. ఒక ఆర్మీ ఆఫీసర్, fire  fighter , పోలీస్ ఆఫీసర్ మా కుటుంబాలే మాకు ముఖ్యం అనుకుంటే ఆ ఉద్యోగాలు ఎవరు చేస్తారు? అలాగే ఒక రాజుకి భార్య ముఖ్యమా? రాజ్యం  ముఖ్యమా ? భార్య కోసం రాజ్యం వదులుకుంటే ఆ రాజుని ఈ రోజుకి కూడా ఎందుకు గుర్తుంచుకుంటాము?

రాజు కదా ఆ విధంగా సీతని అన్నవాడిని  శిక్షించచ్చు . Sadhguru గారు ఈ మధ్య కవిత గారి ఇంటర్వ్యూ లో ఒక మాట చెప్పారు. ప్రతి నేరానికి శిక్షలు, చట్టాలు అంటూ పోతే అవేమి ఆడదానికి సహాయం చేయవు. మనుష్యులలో  ‘Sensitivity’ ని develop చేయాలి. అప్పుడే సమాజం బాగుపడుతుంది అని. రాముడు ఇక్కడ చేసింది అదే!!

రాముడు సీత అనుమానించడం, అవమానించడం ఏమీ  చేయలేదు. రంధ్రాన్వేషణ చేసేది మనము. ‘మోడీ భార్య ఏం  చేస్తోంది ? ట్రంప్ గారికి ఎంత మంది భార్యలు? ఒబామా గారి భార్య వేసుకున్న బట్టలేంటి ? లేడీ డయానా గారు భర్తని వదిలేసి ఎవరితో కారులో వెళుతున్నారు ?వెంటబడి పీక్కుతిందామా ? చిరంజీవి కూతురు రెండో పెళ్లి బాగా జరిగిందా ?రేణు దేశాయ్ గారు ఎవర్ని పెళ్లి చేసుకుంటున్నారు? ’  ఇలాంటివి మనకి కావాలి. ఆ లేకితనాన్ని ఖండించలేక, చేతగాక రాముడిని నిందిస్తున్నాము.

అసలు ఇవన్నీ కాదు. రాముడు విప్లవాత్మకంగా ఆలోచించి అవన్నీ  పట్టించుకోకూడదు అంటారా ? రాముడు మామూలు మానవుడిగా బ్రతికుదామని అనుకున్నాడు. అది గుర్తుంచుకోవాలి.  ‘అవతల వాళ్ళు ఏమి అన్నా పట్టించుకోకూడదు’ అనుకుంటాము. అది అంత సులభమా ? మనం పట్టించుకోకపోయినా పట్టించుకునేలా చేస్తుంది సమాజం. రాముడు ఏవి పట్టించుకోకుండా ఉండలేడు. ఎందుకంటే సీతాదేవి మీద ఉన్న అనురాగం అటువంటిది.

రాముడికి వచ్చింది పెద్ద ధర్మ సంకటం. ఆరోజుకి  ఏది ధర్మమో అదే చేసాడు ఆయన . రాముడు ధర్మం తప్పితే ఆయన  గురించి మాట్లాడుకోవాల్సిన అవసరం లేదు.

కాబట్టి రాముడిని తప్పు పట్టడం మానేసి సీతని నింద  చేసిన వాడి గురించి పిల్లలకి నేర్పించి ఆలోచింపజేయండి. వాడికీ  మనకీ తేడా ఉండాలి కదా ??

हे अपना दिल तो आवरा

ఈ పాట విన్నప్పుడల్లా కాలేజీ రోజులు గుర్తొచ్చేస్తాయి. పైగా ఈ పాట కూడా నా FB స్నేహితులు ఒకరు పాడుతూ అల్లరి చేసేస్తూ వీడియో ఒకటి పెట్టారు. అదీగాక మాలికలో బ్లాగుల నిండా కాలేజీ కబుర్లే చెబుతున్నారు.

మా కాలేజీకి వెళ్ళాలంటే ఓ రెండు గంటల ప్రయాణం ఉండేది. మెహదీపట్నం నుంచీ గండిపేట్ వెళ్ళే ఏదో ఒక బస్సు పట్టుకుని వెళ్ళాలి. RTC వారివే కాలేజీ బస్సులు రెండు ఉండేవి. Girls special & Boys special (ఆ రోజుల్లోనే మా కాలేజీ వారు ఆ విధంగా సమానత్వం అన్నారు 🙂 )

ఆ ప్రయాణ కష్టాన్ని మర్చిపోవడానికి కొంతమంది అమ్మాయిలు పాటలు/ అంత్యాక్షరి పాడేవారు. చివరగా ఈ పాట అందుకుని ముగించేవారు. బస్సంతా అమ్మాయిలకే కాబట్టి కొంతమంది వెనకాల foot-board మీద కూర్చునేవారు. అమ్మాయిల బస్ ముందు బయలు దేరేది. overtake గట్రా అయినప్పుడు కేకలు గోలలు!! పరీక్షలు లేని సమయంలో రోజూ picnic అన్నమాటే. నేను పాడేదాన్ని కాదుగాని, అంత్యాక్షరికి సహాయం చేస్తుండేదాన్ని. మేం ఐదుగురం ఉండేవాళ్ళం. మాకు మా కబుర్లు చెప్పుకోవడం సరిపోయేది. మధ్యలో మా లీడర్ సుధీర్ Boys special లో కనిపించాడా లేదా చూసుకుని, కనిపిస్తే మురిసిపోయేవాళ్ళం. ఎందుకు మురిసిపోవడం అంటే సమాధానం ఏం లేదు. అదో తుత్తి మాకు.

ఇప్పుడు కాలేజీ సంగతి కాసేపు పక్కనబెట్టి ఇంట్లో వాళ్ళ గురించి చెప్తాను.

మా అక్క కూడా నా కాలేజీలో నాతో బాటే చదివింది. నేను ఎక్కడికి వెళితే అక్కడికి వచ్చేది అది. ఒకటే బడి. ఒకటే కాలేజీ. నాకంటూ ఒక identity లేకుండా చేసింది!! ఇంక MBA కూడా ‘నువ్వెక్కడికి వెళ్తే అక్కడ వస్తాను’ అంది. దీని సంసారం అంతా వేసుకుని నా వెనకాలే ఎక్కడ వచ్చేస్తుందో అని భయపడి అప్పుడు మాత్రం నేనే దాన్నొదిలి ఉస్మానియా నుంచీ కాకతీయకి పరిగెత్తి పారిపోయా !! సంసారం ఏంటి అంటారా? ఇంజనీరింగ్ మొదటి సంవత్సరం అయిపోగానే దానికి పెళ్లయిపోయింది. అంటే అప్పటినుండీ అది free bird!! అమ్మ, నాన్న మాట వినక్కర్లేలేదన్న మాట!!

మా తమ్ముడు, అక్క చాలా కలిసికట్టుగా ఉండేవాళ్ళు. ఎందుకంటే ఒకరిని మించిన వారు ఒకరు !! మా తమ్ముడు నాలుగో తరగతిలో ఉండగా లంచ్ బాక్స్ ఇచ్చి బడికి వెళ్ళమని చెప్తే, క్రికెట్ మ్యాచ్ ఉన్నప్పుడల్లా మాసబ్ ట్యాంక్ లో ఉన్న బడికి వెళ్లకుండా లక్డికాపుల్ టీవీ షోరూం దగ్గర బస్ దిగేసి మ్యాచ్ మొత్తం చూసి, ‘బడికి వెళ్ళాను. కానీ హోంవర్క్ ఇవ్వలేదు’ అని మా అమ్మ దగ్గర గారం చేసేవాడు. మా అక్క పాలిటెక్నిక్ లో బోలెడుక్లాసులు ఉంటే ఆ stress తట్టుకోలేక స్నేహితులతో కలిసి కొత్తగా వచ్చిన సినిమాలు చూస్తూ కాలం గడుపుతూ ఉండేది.

ఇక మళ్ళీ కాలేజీలోకి వచ్చేయండి.

ఒక రోజు ఇలాగే పాటలు పాడుతూ అందరూ కాలం గడుపుతూ ఉండగా, నాకు ఒంట్లో బాగోలేక కాలేజికి వెళ్ళలేదు. ఆ రోజు కండక్టర్ కి వీళ్ళని చూసి చూసి ఒళ్ళు మండిపోయి పాటలు ఆపమన్నాడు. వీళ్ళు పాడటం ఆపలేదు. పైగా పోట్లాడారు. స్త్రీల హక్కులకి భంగం వాటిల్లింది కదా!! ఇక మా అక్క వీరవనిత కూడా విజృభించి ఆ కండక్టర్ తో బాగా పోట్లాడింది. ఆ కండక్టర్ కాలేజీకి వెళ్లి ఏకంగా ప్రిన్సిపాల్ గారితో ‘అమ్మాయిలు రోజూ అబ్బాయిలని చూసి పాటలు పాడుతున్నారు. వద్దంటే పోట్లాడారు’ అంటూ అమ్మాయిల లిస్ట్ చదివి, మా అక్కని కూడా అందులోకి చేర్చేసాడు. ప్రిన్సిపాల్ గారు ‘పాపం ఆ కండక్టర్ మీ అందర్నీ సురక్షితంగా తీసుకెళ్తుంటే, మీరు ఇలా పోట్లాడతారా? మీ అందరి అమ్మానాన్నలని పిలిపించి మాట్లాడతాను’ అన్నారు. అందులో ఫోన్లు ఉన్నవారికి ముందు ఫోన్ చేస్తామని చెప్పారు.

ఆ రోజు ఇంటికి రాగానే మా అక్క నాతో కాకుండా, తన కష్టసుఖాన్ని మా తమ్ముడితో పంచుకుంది. తరువాత ప్రిన్సిపాల్ గారు ఫోన్ చేసారు. మా నాన్న గారు ఫోన్ ఎత్తి ‘ ఈ ఒక్కసారికి అమ్మాయిని క్షమించేయమని’ అడిగారు.

ఈ విధంగా మా నాన్నగారికి ఆ సంఘటన గుర్తు  భలే ఆనందంగా ఉంది

ఫోను ఎవరు ఎత్తి ఉంటారో అర్ధమయ్యిందనుకుంటాను!!

ఎప్పుడూ అమ్మనే మెచ్చుకుంటే ఎలా?

 

‘ఎనిమిదయినా ఆ నిద్దర్లేంటి లేవడమ్మా ‘

‘వీకెండ్ కదా పడుకుంటారు. మరీ చాదస్తం ఎందుకు’

‘లేటుగా లేస్తే brain పని చేయదట. తమరు కూడా లేవచ్చు. లేవండమ్మా!!’

****

‘ Did you wash my PE clothes?’

‘మడత పెట్టి నీ backpack దగ్గరే పెట్టానే  సరిగ్గా చూసుకో’

****

‘ఈ రోజు పిల్లల lunch  కి PBJ sandwich పెట్టేయమంటావా ? లేదా దోసెలు  వేయాలా ?’

****

‘రేపు SOL  exam ఉంది కదా. తొందరగా పడుకోండమ్మా .  పదండి ఇద్దర్ని హనుమాన్ చాలీసా పాడుతూ పడుకోబెడతాను’.

****

‘బస్సు వచ్చేస్తుంది. తొందరగా రామ్మా . జడ వేసేస్తాను.’

****

‘దాన్ని క్లాసులో దింపి Costco  కి వచ్చా. ఏమయినా కావాలా ?’

‘Walmart  కి వెళ్తున్నా. ఇంతేనా లిస్టు?’

****

‘పిల్లలకి  ఆకలి వేసేస్తుందేమో.   అన్నం, పప్పు వండేయనా ?’

***

‘రేపు teachers working  day బడి లేదు కదా. ఇంటినుంచే  పని చేస్తాలే’

***

పోన్లే పాపం సరదాగా మాల్ కి తీసుకెళ్తా. ఐస్క్రీమ్ తింటారు.  ఎప్పుడూ చదువు అంటే వాళ్ళకీ బోర్ కదా.”

***

 

ఇవన్నీ నేను చేస్తున్నా అనుకుంటున్నారా ? కాదు గాక కాదు. Mother’s  Day అయితే ఆ పనులు చేసింది నేనే అని వ్రాసుకునేదాన్నేమో. ఎవరైనా కవులు పైన వ్రాసింది చదివితే అమ్మ గురించి ఎన్నో పనులు చేస్తుంది అంటూ కవిత్వం వ్రాసేస్తారు.  కానీ ఇవన్నీ ఒక Father చేస్తారు. అంటే ఎవరో ఈ పాటికి అర్ధమయ్యి ఉండాలి!!

మా పెద్దమ్మాయి పుట్టిన మూడోరోజుకి jaundice  వచ్చి hospital లో మూడు రోజులు ఉంది. నన్ను డిశ్చార్జ్ చేసేసారు(అదొక Insurance  తలనొప్పి)నేను ఇంటికి వచ్చేసాను. మా వారే ఆ మూడు రోజులు నిద్రాహారాలు మాని చూసుకున్నారు. ఈరోజు కి కూడా పిల్లలకి ఒంట్లో బాలేదు అంటే ఇంటివైద్యం అంతా తానే  చేస్తారు. తల్లి నేనా ఈయనా అన్న సందేహం వస్తుంటుంది నాకు.

అమ్మలే పిల్లల్ని చూసుకుంటారు అన్నట్లు మాట్లాడుతాము.  ఎంతో మంది నాన్నలు కూడా అమ్మతో సమానంగానే పిల్లల్ని చూసుకుంటున్నారు. అదనపు బాధ్యతలు ఆనందంగానే స్వీకరిస్తున్నారు.   

 

నాన్నలందరికీ  Happy Father’s day!!

కొసమెరుపు: ఈ రోజు పొద్దున్న కూడా మేలుకొలుపు ఇంకా జరుగుతోంది.

 

  అన్నీ పనులు చేసే  నాన్న లకి సరదగా 🙂 ( Whatsapp  నుంచి )

 

నవావధానం

“2000 తరువాత వచ్చిన చాలా మందికి తెలుగు చదవడం రాయడం వచ్చినా, తెలుగు భాషతోనూ, ముఖ్యంగా సాహిత్యంతో సంబధం తెగిపోయింది. అందరివీ ఇంగ్లీషు మీడియం చదువులే! ఒకళ్ళొ ఇద్దరికో తెలుగు రాయడం, చదవడం వచ్చు. అందులో వెతికితే కొంతమంది రాయడం పైన ఆసక్తి ఉండచ్చు. అందువల్ల ఇక్కడికొచ్చిన యంగ్ తెలుగు జెనరేషన్ కథకులు తయారయ్యే అవకాశాలు చాలా తక్కువ”

“అమెరికాలో  చాలా మంది పిల్లలు తెలుగు నేర్చుకుంటున్నారు. అందరూ  డయాస్పోరా కథలు రాయలేకపోవచ్చు. కానీ చిగురంత ఆశ కన్పిస్తోంది.పిల్లలతో  తల్లితండ్రులు బలవంతం గా కొంత మటుకే చేయించగలరు అన్నీ కాదు కదా!!”

ఇది నాకు, సారంగలో ఒక రచయిత (పేరు గుర్తు లేదు) ఒక రెండేళ్ళ క్రిందట జరిగిన వాదన. వారేమో అంత స్పష్టంగా ముందు ముందు తరాలు కథలు వ్రాయలేరు అని చెప్తుంటే నేను అస్సలు అంగీకరించలేదు.

ఇది పక్కనబెడితే ,  2013 లో సిలికానాంధ్ర వారు కాలిఫోర్నియా లో నిర్వహించిన మాట్లాట పోటీలలో పదరంగంలో  మా అమ్మాయి మొదటి విజేతగా నిలిచింది. ఆ సందర్భంలో జరిగిన ఒక రేడియో షో లో భాస్కర్ రాయవరం గారు ఒక మాట అన్నారు  ‘ఈ పిల్లలందరికీ తెలుగు నేర్పించడం అంటే ఒక భాండాగారానికి తాళాలు ఎలా తీయటమో చెప్పడమే. ఆ భాండాగారంలో ఎన్నో నిధులు ఉన్నాయి. ఎవరు తాళం తీస్తే వారికే దక్కుతాయి’ . ఆ మాట ఎప్పటికీ  మరువలేను.

నిన్న వంగూరి చిట్టెన్ రాజుగారు  వారి ముఖపుస్తకం లో వారం వారం విశేషం లో హ్యూస్టన్ లో  జరిగిన నవావధానం గురించి వ్రాసారు. అది చదివాకా నా నోట మాట రాలేదు.

అవధానం చేసినది ఎవరూ అంటే  అమెరికాలో పుట్టి పెరిగిన 17 ఏళ్ళ పిల్లవాడు.

ఆ అవధానం గురించి తెలుసుకోవాలంటే  వంగూరి గారి టపా చూడవచ్చు. వారి టపా  చదివి అవధానం చూస్తే ఆ రుచి వేరు 🙂

ఈ అబ్బాయిని చూసాక ఎంత సంతోషం వేసిందో.  ఒకటి ఏంటంటే, నా వాదన తప్పు కాదు అని నిరూపణ.  అమెరికాలో పుట్టి పెరిగిన పిల్లలు తెలుగులో కథలు వ్రాయగలరు అని నేను చిగురంత ఆశ  పెట్టుకుంటే, ఆ ఆశకి కొండంత బలం ఇస్తూ , కథలు కాదు ఏకంగా అవధానమే చేసేసాడు!! ఇంకొకటి , భాస్కర్ రాయవరం గారు చెప్పింది అక్షరాలా నిజం. తాళాలు  తీసాడు. నిధులని ఏరుకుంటున్నాడు.

ఓ రెండు గంటలు మీవి కాదు అనుకుని ఈ వీడియో చూడండి  !!

వీడియోకి లంకె

https://youtu.be/rTheegf1SBM

వేరొకరి సమస్య మనకి కాలక్షేపమా ?

ఆ మధ్య రైతులు ముంబై లో పాదయాత్ర చేసారని, ఎక్కడ పడితే అక్కడ అవే వీడియోలు, ఫోటోలు. వీళ్ళ కాళ్ళు చూడండి మొక్కండి అంటూ .. అవి చూస్తే అయ్యో వీరికి ఎంత జాలో అన్పించక మానదు.

ఓ రెండు వారాల క్రితం ఆ 8 ఏళ్ళ పిల్లగురించి ఇదే తంతు !! ఏవిటో అందరూ మొహాలు నల్లగా మాడ్చారు !! change.org సంతకాలు అన్నారు. మళ్ళీ ఆరోజు రైతుల వ్యవహారమే గుర్తొచ్చింది!!

ఎవరికి వారు, వారి పిల్లలు డాక్టర్లు, ఇంజినీర్లు, న్యాయవాదులు, లేదా టీచర్లు అయినా పర్వాలేదు. అమెరికాకి వచ్చేయాలి NRI అయిపోవాలి !! కానీ రైతు అవ్వాలని మాత్రం కోరుకోము కదా !!

ఇండియాలో investment అంటూ అపార్టుమెంట్ కొనని NRI ఉండడు. పొలాల మీద శిస్తు డబ్బులు వస్తే బంగారం కొనుక్కుంటారు. పచ్చని పొలాలు ఇళ్ళు గా మారుతుంటే ఆ ఇళ్ళు కొనుక్కుంటారు!! పొలం కొని ఒక రైతుకి ఉపాధి కలిపించే NRIలుఎంత మంది?

ఒకసారి సునీతా కృష్ణన్ గారు అన్నారు ‘ నన్ను మెచ్చుకోవడం కాదు. నేను rescue చేసిన అమ్మాయిలని మనస్ఫూర్తిగా సమాజంలోకి ఆహ్వానించండి చాలు’ అని. ఆ 8 ఏళ్ళ పిల్ల గురించి మాట్లాడిన వాళ్ళందరూ ఒకసారి ఆలోచించండి !! సునీతా కృష్ణన్ గారి హోంలో వాళ్ళని ఇంట్లో పనిమనిషిగానో /వంటమనిషిగానో రావడానికి ఇష్టపడతారా ??

‘ఏం చేయమంటారు . మాకు దొరికింది సోషల్ మీడియా. కనీసం forward చేద్దామని చేసాం ‘ అంటారు. అది సరైన సమాధానం కాదేమో !! మనదైన రీతిలో మనం ఏమీ చేయలేమా ?

గత రెండేళ్ళల్లో మా చుట్టుపక్కల (మా ఊరి పరిసరప్రాంతాలలో అనచ్చేమో) భారత సంతతికి చెందిన వారిలో 4-5 టీనేజి మరణాలు సంభవించాయి. Indian community అంతా చాలా దిగ్భ్రాంతి చెందారు. వీటిని గురించి సోషల్ మీడియాలో/పార్టీలలో మాట్లాడని వారు లేరు.

గత వారాంతం, మా ఊరిలో కొంత మంది తెలుగు వారు – మానసిక & పిల్లల వైద్య నిపుణులు & ఇంకొందరు నిపుణులతో కూడా కలిసి ఒక కార్యక్రమం నిర్వహించారు. ‘Teen Stress Management & Substance Abuse’ అన్నవి ఆ కార్యక్రమంలో ప్రధాన అంశాలు. కొంత మంది హై స్కూల్ విద్యార్థులు కూడా ఇందులో భాగంగా పాల్గొన్నారు. వచ్చిన నిపుణులలో కొంతమంది వేరే రాష్ట్రాల నుండి కూడా వచ్చారు. ఈ కార్యక్రమం ఒక హై స్కూల్ ఆడిటోరియం లో దాదాపు ఒక నాలుగు గంటల పాటు జరిగింది. మా లాంటివారికి తెలియని ఎన్నో విషయాలు గురించిన సమాచారం, slides & చిన్న చిన్న presentation ల ద్వారా అందించారు వీరు. ఈ కార్యక్రమానికి ప్రవేశ రుసుము కూడా లేదు. ఇలా ప్రతీ నెలా ఒక సమస్య మీద ఒక కార్యక్రమం పెడతామని చెప్పారు. చక్కని సంకల్పంతో ఇంత చక్కగా స్పందించి వారి అత్యంత విలువైన వారాంత సమయాన్ని ఇలా సమాజం కోసం వెచ్చించిన ఆ వైద్యనిపుణులను కొనియాడాలసిందే అనిపించింది _/\_

ఈ కార్యక్రమం గురించి ఇంతలా చెప్పాను కదా. ఈ సమస్య గురించి సోషల్ మీడియాలో తీవ్రస్పందన వచ్చింది అని కూడా చెప్పాను!! మరి ఎంత మంది జనం వచ్చి ఉంటారు అనుకుంటున్నారు ? వాలంటీర్లు కాకుండా ఆ హైస్కూల్ ఆడిటోరియంలో పట్టుమని 50 మంది కూడా లేరు. ఎంత విచారకరం కదా ? అదే సోషల్ మీడియాలో ఈ కార్యక్రమం గురించి సమాచారాన్ని పంచారు.

మా ఊర్లో భారతదేశం నుండీ వలస వచ్చినవారు వేలల్లో ఉన్నారు. సరే కొందరికి తెలియక పోవచ్చు. కొందరికి ఆ వయసు పిల్లలు ఉండకపోవచ్చు. కానీ టీనేజీపిల్లలున్న తల్లితండ్రులు ముఖ్యంగా FLL , Science Olympiad, Science fair, SAT coaching center లాంటి చోట్ల కనిపించే వారిలో ఓ 10% కూడా లేరు. కనీసం, ఈ మరణాలు సంభవించినపుడు టీవీ9 వారికంటే, అర్నబ్ గోస్వామి కంటే అన్ని రకాల analysis సోషల్ మీడియా లో చేసినవారు/ మాట్లాడినవారు కూడా రాలేదు. అంటే ‘ మా పిల్లలకి ఇలాంటి సమస్యలు రావు’ అన్న ధైర్యం అయిఉండచ్చు. వేరొకరి సమస్య ‘మనకి కాలక్షేపం’ అనటానికి నిరూపించటానికి ఇంతకంటే ఉదాహరణ ఏం కావాలి ?

ఒక కొత్త బాలీవుడ్/టాలీవుడ్ సినిమా రిలీజ్ అయితే ఎన్ని theaterలలో వచ్చినా టిక్కెట్లు దొరకవు (అమెరికాలో మా ఊర్లో ). దీపావళి మేళాలు, సంక్రాంతి సంబరాలు, ఉగాది వేడుకలు, హోళీ పండుగలు, women’s day ల లాంటివి లెక్కే లేదు. వాటికి ప్రవేశరుసుము ఎంత ఉన్నా ఆ బాలీవుడ్ డాన్సులు చూడటానికి వెళ్ళిపోతుంటారు ఈ వెఱ్ఱి జనం !! సమాజం కోసం నిపుణులు & వాలంటీర్లు వారికున్న పనులు వదిలేసి వారి విలువైన సమయాన్ని ఇలా కేటాయిస్తుంటే, సమాజం స్పందిచకపోవడం అన్నది ఎంత సిగ్గుచేటయిన అంశం ??

నేను ఆ కార్యక్రమానికి వెళ్ళాను కాబట్టి, నేను మాట్లాడుతున్నాను అనడం లేదు. ఒకరు leader గా బాధ్యత తీసుకుని lead చేస్తున్నపుడు కనీసం మనదైన రీతిలో స్పందించి వారిని follow అవ్వాలి కదా అంటాను నేను.

రైతు మీద జాలి పడనక్కరలేదు.వారి మీద కవితలు వ్రాయనక్కరలేదు. కూరల కోసం ఏ రిలయన్స్/ స్పెన్సర్ supermarket లకి వెళ్ళకండి. కూరల మార్కెట్ కో, రైతు బజారు కో వెళ్లి బేరమాడకుండా కూరలు కొంటే చాలు. పచ్చటి పొలాలు ప్లాట్లు గా మారుస్తుంటే ఆస్థి పెంచుకోవడం కోసం వాటిని కొనక్కర్లేదు. ఎక్కడో జరిగిన రేప్ గురించి మాట్లాడక్కర్లేదు. ఇంట్లో ఉన్న మగవారు, బయట తీగ మీద వేసిన బట్టలు తీసి మడత పెట్టడం, తిన్న ఎంగిలి కంచం తీస్తే చాలు. పోనీ!! ఆ పనులు చేయపోయినా పరవాలేదు. ఆ పనులు చేస్తున్న మగవాడికి ‘ఆడంగి’ అని పేరు పెట్టకపోతే చాలు, దేశంలో సగం ఆడవారిని ఉద్ధరించినట్లే!!

మనకి వీలైన రీతిలో, ఉన్న సమయంలో మనం సమాజం కోసం మంచి పనులు చేయవచ్చు. చేయాలా వద్దా అనేది వాటికి మనము ఇచ్చే ప్రాధాన్యత (priority)బట్టి ఆధారపడి ఉంటుంది. అంతే !!

సూర్యభగవానుడు

బోల్డన్ని కబుర్లు  లలిత గారు వ్రాసిన  కృష్ణ-పక్షమైన రజని టపా చదివాక నేను అన్నీ భంగిమలలో తీసిన సూర్యభగవానుడు గుర్తొచ్చి ఈ టపా 🙂

బాలాంత్రపు రజనీకాంత రావు గారి సూర్యస్తుతి వింటూ  ఈ ఫోటోలు చూస్తుంటే , అసలు అంత అందంగా ఆ పోలిక చేసి ఎలా వ్రాసారా అనిపిస్తోంది _/\_

సూర్యస్థుతి :

శ్రీ  సూర్యనారాయణా … మేలుకో … హరి సూర్యనారాయణా

పొడుస్తూ భానుడు పొన్నపూవూ ఛాయ పొన్నపూవూ మీద బొగడ పూవూ ఛాయ

ఉదయిస్తు భానుడు ఉల్లిపూవూ ఛాయ ఉల్లిపూవూ మీద ఉగ్రంపు పొడి ఛాయ

గడియెక్కి భానుడు కంబపూవూ ఛాయ కంబపూవూ మీద కాకారి పూ ఛాయ

జామెక్కి భానుడు జాజిపూవూ ఛాయ జాజిపూవూ మీద సంపెంగి పూ ఛాయ

మధ్యాహ్న భానుడు మల్లెపూవూ ఛాయ  మల్లెపూవూ మీద మంకెన్న పొడి ఛాయ

మూడుజాముల భానుడు మూలగపూవూ ఛాయ మూలగపూవూ మీద  ముత్యంపు పొడి ఛాయ

అస్తమాన భానుడు ఆవపూవూ ఛాయ ఆవపూవూ మీద అద్దంపు పొడి ఛాయ

వాలుతూ భానుడు వంగపండూ ఛాయ వంగపండూ మీద వజ్రంపు పొడి ఛాయ

గ్రుంకుతూ భానుడు గుమ్మడీ పూ ఛాయ గుమ్మడీ పూ మీద కుంకంపు పొడి ఛాయ