ఆధ్యాత్మిక ఫాసిస్టులు ‘ ట ‘ బ్రాహ్మణులు

ఈమధ్యనే ఒకరు ‘వైధవ్యం’ గురించి వ్రాసిన ఒక టపా చదివాను (మాలిక లో).  ఆ ఆచారాన్ని ఖండిస్తూ వ్రాసిన వ్యాసం. ఆ ఆచారాన్ని ఖండించడం అనేది ఒప్పుకోదగ్గ విషయమే!! ఇక్కడ ఇంకో విషయం దాగుంది. ఏంటంటే ఈ దురాచారానికి  కారణం  ‘బ్రాహ్మణీయ భావజాలం’ ట.   అసలు ఈ మధ్య సమాజం లో ఏం జరిగినా దానికి కారణం ‘బ్రాహ్మణజాలం‘ ,’బ్రాహ్మణిజం’ ,‘బ్రాహ్మణత్వం’  – అలా  వీటిల్లో ఏదో ఒకటి అయి ఉంటుంది.  ఈ ‘technical terms’ ఎందుకు వాడతారంటే,  ఎప్పుడో ( మరి ఏ యుగమో , ఏ కాలమో నాకు తెలీదు)

• బ్రాహ్మణులే కులాలని/వర్ణాలని విభజించారు!!  
• వేదాలన్నీ  బ్రాహ్మణులే  కంట్రోల్ లో   పెట్టుకున్నారు!!
• బ్రాహ్మణులే  అధర్మాలన్నీ  చెప్పారు!!.
• బ్రాహ్మణులే   పీఠాధిపత్యం తీసుకుంటారు !! సంగీతం/నాట్యం లాంటి కళలు  బ్రాహ్మణులకే సొంతం!!
• బ్రాహ్మణుడు తప్ప ఇంకెవరైనా వేదం వింటే చెవుల్లో సీసం పోయించమన్నారు!!

(ఇంతేనా  బ్రాహ్మణులు చేసిన పనులు ఏమైనా మర్చిపోయానా ?)

అందుకని ఆ  technical terms వాడతారు అని నాకు కొంచెం  కొంచెం గా అర్ధమయ్యింది. …

సరే ఇటువంటి వారు చెప్పినట్లే –  బ్రాహ్మణుడు అన్నీ కులాలలో తానే గొప్ప అనుకున్నాడు అనుకుందాం !!  బ్రాహ్మణులే నేటి సమాజంలో అన్నీ దుస్థితులకి  కారణం అనే అనుకుందాం.  ఈ క్రింద వ్రాసినదంతా చదివి చెప్పండి ఆ మాట అనటం ఎంత వరకు సబబు అని !!

నాకు తెలిసిన ‘కొన్ని’  ఉదాహరణలు ఇవి:

• నాలుగు శునకాలతో  ఎదురుపడ్డ  ఛండాలుడిని పరమ శివుడిగా గుర్తించిన ఆది శంకరాచార్యుల వారు ఒక బ్రాహ్మణుడు!!

• చంద్రగుప్తుడిని చక్రవర్తిని చేసి భారతావనిని ఒక్కటి  చేసిన  చాణుక్యుడు బ్రాహ్మణుడే.  చాణుక్యడు లేకపోతే చంద్రగుప్తుడు లేడు. చంద్రగుప్తుడు లేకపోతే  బింబిసారుడు లేడు .  బింబిసారుడు లేకపోతే  బౌద్ధమతానికి పెద్ద పీట  వేసిన అశోకుడు ఉండేవాడు కాదు. ‘అశోకుడు చెట్లు నాటించెను’ అని మనం చిన్నప్పుడు చదువుకొని ఉండేవాళ్ళం కాదు!!

• రాముడెవరు ? ఒక క్షత్రియుడు. నిధి కంటే ఆ శ్రీరాముని సన్నిధి చాలా సుఖమని నాదోపాస చేసిన త్యాగరాజు ఒక బ్రాహ్మణుడు.  నగలు  చేయించినందుకు కారాగారం లో బంధింపబడినా కూడా శ్రీరామచంద్రుడిని తలుచుకొని కీర్తించినదీ ఒక బ్రాహ్మణుడే. . ఆ కీర్తనలకి సంగీతం బాణీ  కట్టి రేడియో లో వినిపించినదీ  ఒక  బ్రాహ్మణుడే. ఆ శ్రీరాముడి మీద కల్పవృక్షం వ్రాసినది బ్రాహ్మణుడే.

• మహాభారతం లో  పాండవులు ఎవరు ? క్షత్రియులు. మరి తన సొంత కొడుకుని( ఆ కొడుక్కి ఇవ్వడానికి గుక్కెడు పాలు కూడా లేవు)  కాకుండా క్షత్రియుడైన అర్జునుడిని ధనుర్విద్యా పారంగతుడను  చేసింది ఒక బ్రాహ్మణుడే. ఆ భారతాన్ని తెనిగించిన నన్నయ, తిక్కన, ఎర్రా ప్రగ్గడ  బ్రాహ్మణులే!!

• మనకి అల్లరి చేసే పిల్లలని చూస్తే ఎవరు గుర్తొస్తారు ? బుజ్జి   శ్రీకృష్ణుడు.  పిల్లలని బుజ్జగించి లాలించే  తల్లి ని చూస్తే ఎవరు గుర్తొస్తారు ? యశోదా  దేవి. మరి  శ్రీకృష్ణుడు ఎవరు ? ఆ కృష్ణుడిని లాలించిన యశోదా  దేవి ఎవరు ? యాదవులు. ఆ కృష్ణుడినిపై  అంత అందంగా భాగవతాన్ని తెనిగించిన  పోతనామాత్యుడు బ్రాహ్మణుడు.  ‘ముద్దుగారే యశోదా ముంగిట ముత్యము వీడు’ ,’ ‘పిలువరే  కృష్ణునీ ‘ అంటూ గానం  చేసినది ఒక బ్రాహ్మణుడు.

• గుడిలో భగవంతుడి ఎదుట కోర్టు కేసు గురించి  ఆలోచిస్తున్న రాణి రాసమణి చెంప పగులగొట్టి భగవధ్యానంలో ఉండమని చెప్పిన రామకృష్ణ పరమహంస కూడా బ్రాహ్మణుడే.  ‘సోదర సోదరీ మణులారా ‘ అంటూ ప్రపంచానికి భారత దేశం ఉనికి చాటి చెప్పిన భారత వీర నరేంద్రం, వివేకానందుడు ఒక బ్రాహ్మణుడే!!

• తన కులం లో వారే కదా అని వదిలి పెట్టకుండా ‘తాంబూలాలిచ్చేసానిక తన్నుకు చావండి’ అంటూ ఒక సాంఘిక దురాచారానికి  కారకులైన  అగ్నిహోత్రావధాని, లుబ్దావధానుల గురించి తన రాతల ద్వారా చెప్పింది ఒక బ్రాహ్మణుడే!!

• హిందువా ముస్లిమా అని అర్ధం కాని  వారికి  సాయి దైవమే  అని తెలియజేస్తూ బాబా జీవిత చరిత్ర  వ్రాసిన హేమాద్రి పంత్ , అన్నా సాహెబ్ ధబోల్కర్  ఒక బ్రాహ్మణుడే!!

• ‘అపరంజి మదనుడే’ అంటూ  ఏసుక్రీస్తుని , ‘శంకరా నాద శరీరాపరా ‘  అంటూ శంకరుడిని  స్తుతి చేసిన వేటూరి ఒక బ్రాహ్మణుడే.

• నారదుడు వాల్మీకికి వర్ణించిన  శ్రీరామచంద్రుడిని,  ఈ రోజున తన మాటలతో కళ్ళకి కట్టినట్లు చూపిస్తూ  42 రోజులు రామాయణ ప్రవచనం & పోతన గారు చూసిన చిన్ని కృష్ణుడిని ఒక్కసారి మన కళ్ళెదురుగా నిల్చోబెడుతూ భాగవత ప్రవచనాలు  చేసిందీ/చేస్తున్నదీ  ఒక  బ్రాహ్మణుడే.

మరి కులాలని తనే  విభజిస్తే, రాముడిని ఎందుకు పూజించమన్నాడు ? బ్రాహ్మణుడే భగవద్గీత చెప్పి ఉండవచ్చు గా ? శ్రీ కృష్ణుడు ఎందుకు చెప్పాలి ? ఆ కృష్ణుడినే  ఎందుకు పూజించాలి ? దశావతారాల్లో బ్రాహ్మణులైన వామనుడు, పరశురాముడుని  ఎందుకు పూజించము? రామావతారాన్ని, కృష్ణావతారాన్ని  కాకుండా  వామనావతారాన్ని, పరశురామావతారాన్ని పూజించమని ఏ బ్రాహ్మణుడు కూడా ఎందుకు చెప్పలేదు ?  ప్రతి ప్రవచనాకారుడి నోటా రాముడు, కృష్ణుడే ఉంటారు మరి !!

రావణాసురుడు బ్రాహ్మణుడు. వేదం చదువుకున్నవాడు. అతడిని చంపితే బ్రహ్మ హత్యాపాతకం చుట్టుకుంటుంది. అయినా సరే,  ధర్మాన్ని విడిచిపెట్టాడు కనుక  వదలద్దు  చంపేయమని  రాముడికి అస్త్రాలు ఇచ్చి మరీ చెప్పారు బ్రాహ్మణులు !!

ఒక బ్రాహ్మణుడు చెప్పినది ఏంటి  – ఎల్లప్పుడూ దేవుడిని ఆరాధించమనటం.  అది తప్పా?  ఇంద్రియ నిగ్రహం ఉండాలి అని చెప్పడం. అది  తప్పా? మంచిని మంచిగా చూడమని -చెడుని చెడుగా చూడమని బోధించడం. అది తప్పా?  ఎల్లప్పుడూ ధర్మాన్ని పాటించు అని చెప్పడం. అది తప్పా?   

ఏ రాజు అయినా బ్రాహ్మణుడుని సలహాదారుగా, గురువుగా, మంత్రి గా పెట్టుకునేవాడు. ఎందుకు ? వారు చెప్పిన దానిలో ‘మంచి’ అనేది ఉంది!!  ఆ బ్రాహ్మణుడికి ‘నిజాయితీ’ ఉంది
!! ఏ  కులగురువో అయితే  ఆకులు , అలములు తిని బ్రతుకుతుంటాడు.  డబ్బు, పదవీ వ్యామోహం అనేదే లేదు! !  కాబట్టే ఏ రాజయినా కూడా  బ్రాహ్మణుడి మాటలు విన్నాడు. నచ్చకపోతే ముందు ఆ బ్రాహ్మణుడి మీదే తన క్షత్రియ బలం & శక్తి  ఉపయోగించేవాడుగా !! 

ఒక సంస్థ చక్కగా నడుస్తోంది అంటే అందరూ మేనేజర్ లు ఉండరు గా !!  మేనేజర్  లకి సెక్రెటరీలు ఉంటారు.  మేనేజర్ క్రింద క్లర్క్ లు ఉంటారు. ఏ ఒక్కరు లేకపోయినా సంస్థలో  పని జరగదు.అన్ని సంస్థల్లోకి తన సంస్థ బాగుండాలంటే  మేనేజర్  ఎప్పుడూ  ఎత్తు పైన ఎత్తు వేస్తూనే ఉండాలి.  దానికి నమ్మకస్తులైన ఉద్యోగులు ఉండాలి.  అందరికీ  మంచి వేతనాలు ఉంటేనే సంస్థలో ఉంటారు. లేకపోతే ఉద్యమం మొదలవుతుంది.

మరి భారత సమాజం కూడా అన్ని కులాలు/వర్ణాలతో కలిసిమెలిసి ఒక సంస్థలాగే ఉండేది  కాబట్టే  దేశం సుభిక్షంగా ఉండేది.  అందుకే ఎన్నో దాడులకు కూడా గురయ్యింది. ఇది భారత దేశం లో ఈ రోజుకి కూడా ఎంత మందికి అర్ధమవుతుందో కానీ,  యూరోపియన్లకి మాత్రం బాగా అర్ధమయ్యింది. అందుకనే భారత దేశపు వ్యవస్థ ని కూకటి వేళ్ళతో సహా పీకివేశారు.  ఇంటిలో శుభకార్యం అయితే ఇంటి రజకుడు, క్షురకుడు ఎంత ముఖ్యమో చూసిన తరం మనది !!  ఆ విధంగా సమాజం లో ప్రతిఒక్కరూ  ముఖ్యమే అని చెప్పిన భారత సమాజం  గురించి ఎవరో పరాయిదేశం వారు  చెప్పనక్కరలేదు కదా !! అయినా సరే, మనం బుర్రపెట్టి ఎందుకు ఆలోచిస్తాము ?  ఒక తెల్లదొర చెప్పగానే  నమ్మేస్తాము!! తోటిసహోదరులని గేలిచేస్తాం !!  

కొందరి మాటలు చూడండి !! మరి ఎటువంటి సంతృప్తి వస్తుందో వీరికి అర్ధం కాదు !!

“పరశురాముడు క్షత్రియులని చంపాడు. విశ్వామిత్రుడు అంటే క్షత్రియుడు కాబట్టి దేవతలకి ఇష్టం లేదు/ వశిష్ఠుడు  బ్రాహ్మణుడు కాబట్టి అంటే బాగా ఇష్టం.  అందుకే విశ్వామిత్రుడుని తపస్సు చేసుకోనివ్వలేదు” . పురాణాన్ని వక్రీకరించడం కాకపోతే అర్ధం ఉందా ఇలాంటి మాటలకి ? కామక్రోధాలని జయించిన బ్రహ్మర్షి విశ్వామిత్రుడి లో కన్పించేది  ‘క్షత్రియ కులం’,  ఎంత కష్టంలో  కూడా క్రోధాన్ని అదుపులో పెట్టుకున్న వశిష్ఠుడిలో కన్పించింది ‘బ్రాహ్మణ కులం’ !! ఒక మానవుడు ఎంతో నేర్చుకోవాల్సిన కథలో కులాలు తప్ప ఏవీ  కనిపించవా ?

ఒక బ్రాహ్మణుడు, ‘బ్రాహ్మణుడు’ అనిపించుకోవాలి  అంటే , బ్రాహ్మణ  కులంలో పుట్టగానే సరికాదు. ధర్మం ప్రకారం ఆ కర్మలు కూడా ఆచరించాలి!!అందుకే అసలు వేదం చదువుకొనని  వాడు బ్రాహ్మణుడే కాదు అని కూడా చెప్పారుగా శాస్త్రాలలో మరి!! మరి ఈ రోజున ఇది ఎంతవరకూ అనువర్తిస్తుంది? కేవలం బ్రాహ్మణ వృత్తిలోనే కాక ఎన్నో రకాల వృత్తులలో ఉన్నారు బ్రాహ్మలు. మేము మధుర వెళ్తే జంధ్యం వేసుకుని, పిలక పెట్టుకుని ఒక బ్రాహ్మణ పిల్లవాడు మాకు గైడ్ లాగా వచ్చాడు. గైడ్ గా ఎంత అడిగాడో అంతే ఇచ్చాము కానీ జంధ్యం వేసుకున్నాడని అగ్రహారాలు ఇవ్వలేదే ?  ఈ మధ్య  ఒక వీడియో చూసాను. కొంత మంది సులభ్ కాంప్లెక్స్ లలో పని చేస్తున్నారు . కొంత మంది రిక్షాలు తొక్కుకుంటూ బ్రతుకుతున్నారు.  మరి కొందరు పెద్ద పెద్ద కంపెనీ లలో CEO లు గా కూడా ఉన్నారు. వ్యాపారాలు కూడా చేస్తున్నారు!!పైగా ప్రతి పనికి, ఈ రోజుకి కూడా బ్రాహ్మణుడు అనేవాడు ఒక  ప్రామాణికము !!. బహుశా ఇది  బ్రాహ్మణుడి వలన ఏ ఒక్క తప్పు జరిగినా ముందు వారి కులం పేరు చెప్పి వేలు చూపించడానికేమో !!

‘పేరుకి బ్రాహ్మణుడు. కానీ లంచాలు తీసుకుంటాడు !!’

‘ ఈ రోజుల్లో బ్రాహ్మలే  మాంసం బాగా తింటున్నారు’

‘బ్రాహ్మలయి కూడా ఆచారం పాటించరు’

మన సంస్కృతిలోని ఉన్న ఆశ్చర్యపరిచే అనేక విషయాలలో వేదం ముఖ్యమైనది . వేదాలు  ఎప్పటివో, ఏనాటివో తెలియదు. కేవలం గురుశిష్య పరంపర ద్వారా  ఒకరి నోటినుండి విని నేర్చుకొని ఇంకొకరికి చెప్పడం.  కొన్ని తరాలుగా సాగిపోతున్న ప్రక్రియ.  ఎన్నో ఏళ్ళనుంచి చదువుతున్న విష్ణుసహస్రనామం, లలిత సహస్రనామం చదివేవారే మరచిపోతున్నామని పుస్తకం ఎదురుగా పెట్టుకుని చదువుతారే !!అటువంటిది అంత క్లిష్టమైన వేదం పఠించే బ్రాహ్మణులని దేశ సంస్కృతి లో ముఖ్యభాగంగా చూపించి గర్వించాల్సింది పోయి, ఎద్దేవా చేయడం, దూషించడం !! ఏ దేశంలోనూ సంస్కృతి లోను ఇటువంటివి చూడము!! కళ్ళెదురుగా అద్భుతం కనిపిస్తుంటే, ఎక్కడో ఈజిప్ట్ లో కట్టిన సమాధిల గురించి మాట్లాడతాము!!

నేను ఎప్పుడూ  కులం గురించిన టపాలు  బ్లాగులో కానీ  ముఖపుస్తకం లో కానీ  టపాలు వ్రాయలేదు. నాకు తెలిసి నేను  ఒక కులాన్ని ఎద్దేవా చేయడం కూడా  జరగలేదు.  మరి ఇప్పుడు మాత్రం ఇలా ఎందుకు వ్రాస్తున్నాను అంటే  –   తెలియక కొందరు, వితండ వాదన కోసం కొందరు మాట్లాడే మాటలు చూసి చూడనట్లు వదిలి వేయవచ్చు. అలా వదిలివేయడం జరిగింది కూడా !!

‘బ్రాహ్మణులూ’ అంటూ మనుష్యుల్ని విభజించి,  కులాన్ని ఎద్దేవా చేస్తూ, దోషుల్ని మాట్లాడినట్లు  మాట్లాడుతూ, మనోభావాల్ని గాయపరుస్తూ ఏకంగా పుస్తకాలే వ్రాసేస్తుంటే  చూసి చూడనట్లు ఎలా ఊరుకుంటాము ? మౌనంగా ఉండటం కూడా వారి మాటలని సమర్థిస్తున్నట్లు కాదా ?ఇష్టం వచ్చినట్లు కులాల పేర్లు చెప్పి నోటికి ఎంత మాట వస్తే అంత మాట అనేయటం కులాల్ని నిర్మూలించండి, కులరహిత సమాజం కావాలి అని మాట్లాడటం.  ఈ దూషణకి ఒక పేరు “Freedom  of Speech” !! చట్టపరంగా వీరు మాట్లాడేది నేరం కాకపోవచ్చునేమో  మరి నాకు తెలియదు.  కానీ  మాట్లాడే ఆ రంపపు కోతల్లాంటి  మాటలే  అహంకారానికి కొలమానం  కాదా??  

ఒక విశ్వవిద్యాలయంలో  పని చేసే గురువు తన ధర్మం మరచి, కులాలని దూషిస్తూ & విభజిస్తూ పుస్తకాలూ వ్రాస్తూ,   విద్యార్థుల మనసులు విషతుల్యం చేస్తుంటే చూసీచూడనట్లు ఊరుకోవచ్చంటారా ? ఆయన  వ్రాయటం ఒక ఎత్తు  & ఆ మహానుభావుడిని మద్దతు తెలిపేవారు ఉండటం ఇంకో ఎత్తు .  పుస్తకాలు వ్రాయటం చట్టప్రకారం తప్పు కాకపోవచ్చునేమో. కానీ ఇటువంటివి పాఠ్యాంశాలుగా బోధింపబడుతున్నాయిట. మరి అదే నిజమయితే …???? క్రికెట్ చూసి పిల్లలకి చదువు మీద శ్రద్ధ తగ్గిపోతుంది అనుకుంటే టీవీనో, స్మార్ట్ ఫోనో చేతికి ఇవ్వనక్కర  లేకుండా సరిపోతుంది. సినిమాలు పిల్లల మనసుల్ని విషతుల్యం చేస్తున్నాయి అంటే, పంపించకుండానో  డబ్బులివ్వకుండానో  ఉంటే  సరిపోతుంది. కానీ ఒక గురువే వీటిని విద్యార్థులకి  బోధిస్తూ, వారి మనసుల్ని విషతుల్యం చేస్తుంటే ……….  ఒప్పుకోవాల్సిన విషయం మాత్రం  కాదేమో ఆలోచించండి!!

ఏది ఏమైనా చెప్పదల్చుకున్నది ఒక్కటే   – మన కులం కాదు  ‘అగ్రస్థానం’ లో ఉండాల్సింది. మన బుద్ధి !! దానిని  బట్టే  ‘అగ్రపూజలు’ అందుకోనువచ్చు !!  ‘అధః పాతాళం’ లోనూ  ఉండవచ్చు !! Its  always a choice !!

ప్రకటనలు

పాత చింతకాయ పచ్చడి కబుర్లు

ఎవరికో నేను చాగంటి గారి ప్రవచనాలు వింటాను అంటే,  ‘అబ్బా ఆయన  గొంతు, ఆ గోదావరి యాస  వింటేనే టీవీ కట్టేయాలన్పిస్తుంది’ అన్నారు.  ఒకసారి ఇంకోచోట  ఎక్కడో  కొన్ని వ్యాఖ్యలలో చదివాను ‘ ఆయన  టీవీలోకి రాగానే  మా  పిల్లలు ఆ మాటలు వినకుండా టీవీ కట్టేస్తాను,’ అని వ్రాసారు.  

ఈ మధ్య  ఎవరో ‘చాగంటి పాత  చింతకాయ పచ్చడి కబుర్లు వినటానికి ఎక్కడ నుంచీ  వస్తుందండీ ఓపిక’ అన్నారు.  ‘జ్వరం వస్తే కానీ తేలేదు కదా పాత చింతకాయపచ్చడి విలువ.  అందుకే కదా ఎప్పుడు రోగం వస్తుందో తెలీదు కాబట్టే ఇండియా వారయితే జాడీలలో పెట్టి దాచుకుంటారు. అమెరికా వారయితే packing  చేసి కస్టమ్స్ వారి కళ్ళు కప్పి మరీ తెచ్చుకుంటారు .’ అని సమాధానం చెప్పాను.

మొన్న ముఖపుస్తకం లో కొత్తగా వచ్చిన సినిమా బాలేదని,సెన్సార్ వారు ఎందుకు అభ్యంతరాలు చెప్పలేదని ఓ  సినిమా మీద  ఓ నాలుగు ఠావుల  review లు వ్రాసారు కొంతమంది. ఎవరిష్టం వారిది. ‘పుర్రెకో బుద్ధి జిహ్వకో రుచి’ కాదనలేం కదా !!

అదే ముఖ పుస్తకం లో ఆ హీరో ఒక ఛానల్ కి ఇంటర్వ్యూ ఇస్తూ  ‘ఎవరికి  నచ్చేది వాళ్ళకి నచ్చుతుంది. ఈ సారి  ఏదైనా religious  సినిమా తీసి మీకు చూపిస్తాను. అప్పుడు మీరు చూడండి. నేను కుర్చీలో పడుకుంటాను’ అని చెప్తున్నాడు. Exactly ఇవే మాటలు కాదు.  దాదాపుగా అదే అర్ధం వచ్చేలా ఉన్నాయి . ( నాకెందుకు ఆ వీడియో కనిపిస్తోందా  అనుకుంటే ఆ వీడియో పైన  ‘Popular video’  ‘perfect  answer’ అంటూ గోల )!! ఒక పక్క కొన్ని కాలేజీలలో గురువులు చాగంటి గారిని, గరికపాటి గారిని పిలిచి తీసుకొచ్చి నాలుగు మంచి మాటలు విద్యార్థులకు చెప్పమని అర్థిస్తుంటే, ఇంకో పక్క  డబ్బులకోసం యువతనే  లక్ష్యంగా చేసుకుని ఇష్టం వచ్చినట్లు సినిమాలు తీస్తూ, ఇష్టం వచ్చినట్లు డైలాగులు వ్రాస్తూ సమాజాన్ని విషతుల్యం చేసే వారిని ఏమనాలి ?  సరే, ఈ సినిమాలలో ‘ప్రేమ’ అనే పదం గురించి రాసుకుంటూ పోతే పెద్ద గ్రంధాలే వ్రాయచ్చును కూడా !!

పైగా ప్రతీ అనైతిక పనిని సమర్థించేవారు వారు ఎక్కువ తయారయ్యారు. వారు అనే మాట  – ‘Its okay. You have to go with the flow’. ఒక రోజు ఒక వాట్సాప్ గ్రూప్ లో మద్యం గురించి, ఆడపిల్లల బట్టలు ఎంత పక్షపాతంగా డిజైన్ చేస్తున్న వైఖరి గురించి వాదించేసరికి, నాకు  మంచి స్నేహితురాలు అనుకునే వ్యక్తి  నా రాతలు వాదనలు చదివి, ‘నువ్వు కొంచెం తేడా అయ్యావే ‘ అంది.  

మా అమెరికాలో పిల్లల చేతిలో smart phone లేకపోతే బడిలో తోటివారు  వారిని ఏడిపిస్తున్నారు ( Bullying). మా అమ్మాయికి చాలా రోజులు phone కొనలేదు. ఇంటికి వచ్చి రోజూ  ఏడుపే – ‘ అందరికీ  ఉంది నాకు లేదు’ అని. ఇద్దరికీ తలా  ఒకటి కొనిచ్చాక వాళ్ళకోసం కాకుండా వాళ్ళ ఫోన్ లు ఎక్కడ ఉన్నాయో చూసుకుంటున్నాము. గురువులేమో మీ పిల్లలు ఏం చేస్తున్నారో ఓ కంట కనిపెట్టండి అంటారు. మరి బళ్ళలో ఎందుకు ఇలా cell phones అనుమతిస్తున్నారు, అంటే  సమాధానం ఉండదు. ఈ మధ్య bring your  own  device  అంటూ ipad లు , laptop లు పట్టుకొచ్చుకోండి అంటారు. ఈ పిల్లలు వాటిల్లో ఏ ఆటలు ఆడతారో ఏం  చేస్తారో ఆ భగవంతుడికే ఎరుక !! ఇంట్లో పనులే చేసుకుంటామా 24 గంటలు వీళ్ళు ఏం  browse  చేస్తున్నారో చూస్తామా ? ఇవన్నీ చూసి మొన్న బడులు మొదలవ్వగానే  ‘Say  NO to Smart phone’ అనే క్లబ్ మొదలపెడతాను అని చెప్పాను మా పిల్లలతో. బ్లాగు మొదలు పెట్టినట్లే అన్నంత పనీ చేస్తానేమో అని ఇద్దరూ  ‘దయచేసి మమ్మల్ని ఇలా బ్రతకనివ్వు’ అన్నారు.

ఏం  చేస్తాం? మంచి మాటలు కాస్త గట్టిగా చెప్తే పాత  చింతకాయ పచ్చడి, లేదా తేడా మనుష్యులం  అయిపోతున్నాం.  చాగంటి గారు ఒక పాత  చింతకాయ పచ్చడి!! ‘Religious’ అంటే మనుష్యులకు నిద్రపోవాలి అనిపించేంత చిరాకు.  అది ‘perfect  answer’!! మనం ఎక్కడా దేవుడిని చూడము కానీ అన్నీ  చోట్లా  దేవుడు కన్పించాలి అనుకోవడం అత్యాశ కాదూ ……

ఇదంతా  ఎందుకు చెప్తున్నాను అంటే, నేను ఎప్పుడూ  చెప్పే గోలే !! ప్రతిదానికి మనుష్యులు మారాలి. సమాజం లో మార్పు రావాలి అంటాము.  మార్పు ఎందుకొస్తుంది?మొక్క గా ఉన్న  చెడు  విషయాన్నీ ఖండించము. చూసి చూడనట్లు ఊరుకుంటాము. మనం చేసే పనులు దేనికి ఆమోదముద్ర వేస్తున్నామో చెప్పకనే చెప్తాయి. మొక్క గా ఉన్న ఆ  చెడే  మానై ఎదిగి కాటు వేసాక , అందరం కలిసి కాసేపు ఏడవటం  అనేది ఎలాగూ ఉండనే ఉన్నది !!

 

వేసవి సెలవలు – 2 ఉయ్యాల

నేను బ్లాగు టపా  వ్రాయటం అంటే ముందు  బిట్రగుంట, రామాయణభారతాలు  నిల్చుంటున్నాయి. అందుకే  మా బిట్రగుంట విశేషాలతో మళ్ళీ …..

బిట్రగుంటలో మా అమ్మమ్మగారింట్లో ఉయ్యాల బల్ల ఉండేది. పెద్దలకీ, పిల్లలకీ అది పెద్ద ఆకర్షణ.  మధ్య హాలులో పెద్ద ఇనుప గొలుసులతో దూలాలకి వేసి ఉండేది . ఆ పక్కనే మా తాతయ్య పెద్ద పడకుర్చీ ఉండేది. ఆ హాలులోనే  ఓ సోఫా, టీవీ( తర్వాత రోజుల్లో ), ఇనప్పెట్టె, ఓ చెక్క కుర్చీ, అక్కడే అల్మరా లో  పెద్ద బుష్ రేడియా  ఉండేవి. ఉయ్యాల బల్ల ఎంత పెద్దది అంటే ఒకేసారి పదిమంది పిల్లలు కూర్చోవచ్చు దాని మీద. అంత పెద్ద బల్ల.  ఈ ఉయ్యాల మీద ఊగాలని, మా అమ్మ పెళ్లయిన క్రొత్తల్లో ఆవిడ పుట్టింటికి వచ్చినపుడల్లా,   ‘వదినతో వెళ్తా ‘ అంటూ మా బాబాయి (మా నాన్నగారి తమ్ముడు)  కూడా వచ్చేసేవాడట.

ఎవరు ఇంటికి వచ్చినా  ముందు ఉయ్యాల మీద కూర్చునేవారు.  ఎవరైనా పెద్దవాళ్ళు వస్తే మమ్మల్ని లేచి వెళ్లి బయటకి వెళ్ళి ఆడుకోమని వారు. మేము చాలా సీరియస్ గా ఉయ్యాల మీద ఆట ఆడేటప్పుడు ఎవరైనా వస్తే మాకు చాలా కోపం వచ్చేది. కానీ తాతయ్యకి భయపడి వెళ్లిపోయేవాళ్ళం.

పొద్దున్నే లేచిలేవగానే  కాసేపు ఉయ్యాల మీద కూర్చొనే వాళ్ళం. పళ్ళుతోముకోగానే అమ్మమ్మ ఇచ్చిన viva అక్కడే తాగేవాళ్ళం. మాతో పాటే తాతయ్య పడకుర్చీలో కూర్చుని కాఫీ తాగేవాళ్ళు.  ఓ చిన్న సైజు మీటింగ్ ఉండేది. ఆ సమయంలో విజయవాడ స్టేషన్ నుంచి వచ్చే భక్తి రంజని పాటలు వినేవాళ్ళమేమో. ఇప్పటికీ  కొన్ని పాటలు వినగానే తెలియకుండానే పాడేస్తూ ఉంటాను.  

మధ్యాహ్నం పూట  ఎండ ఎంత తీక్షణంగా ఉన్నా, అది మా ఆటలకి ఏ మాత్రం ఆటంకం గా అనిపించేది కాదు.  నా బెస్టు ఫ్రెండ్స్ ఎవరంటే  ఆవరణలో నివాసం ఉండే వాసుదేవరావు గారి అబ్బాయి శ్రీను, శారదాంబగారమ్మాయి  గాయత్రీ, కామకోటిగారమ్మాయి వరలక్ష్మి.  మేమందరం ఆవరణ లో రోజుకొకరింట్లో వరండాలో, ముఖ్యం గా రమాదేవి గారి వరండా లో  బుడ్లతో ఆటలు ఆడుతూనే ఉండేవాళ్ళం.  రమాదేవి గారి భర్త రామచంద్రరావు గారు రైల్వే స్కూల్ టీచర్.  వాళ్ళు ఎండాకాలం సెలవలు  రాగానే విజయవాడ వెళ్ళిపోయేవారు.  అందుకే వాళ్ళ వరండా ఎప్పుడూ  ఖాళీగానే ఉండేది.  మేము వాళ్ళని  చూసింది చాలా తక్కువ. స్నేహితులందరిలోకి గాయత్రి బుద్ధిమంతురాలు. మధ్యాహ్నం అవ్వగానే ‘ఎండగా ఉందే’ అని పెద్దవాళ్ళు పిలవకుండానే ఇంటికి వెళ్ళేది. నేను, వరలక్ష్మి, శ్రీను ఆట continue  చేసేవాళ్ళం పెద్దవాళ్ళు వచ్చి మమ్మల్ని తిట్టి పిలుచుకెళ్లేదాకా!! మా చివరాఖరి పిన్ని, మావయ్య ఇద్దరూ  డిగ్రీ చదువుతుండేవాళ్లు. వాళ్ళే  మా Care takers, మా అమ్మమ్మ కి పెద్ద helpers. ఎవరైతే ఎండలో ఆడుతున్నారో వాళ్ళని,   వడదెబ్బ తగులుతుందని చెప్పి ఇంట్లోకి పట్టుకెళ్ళేవాళ్ళు. మావయ్య నన్ను బాగా గారాబం చేసేవాడు. తన మాట అస్సలు వినేదాన్ని కాదు. అదే పిన్ని అయితే హడల్ !! అందుకే పిన్ని వచ్చేది నన్ను తీసుకెళ్లడానికి. తిట్టుకుంటూ వెళ్లేదాన్ని.

లోపలి వెళ్లేసరికి హాల్ లో అన్నీ దిండ్లు కిందవేసి, తలుపులన్నీ బిడాయించి ఉండేవి.  అమ్మమ్మ ‘ ఎండసెగ తగులుతుంది ఆటలు ఆపి పడుకోండర్రా’ అనేది. ఇక్కడ మొదలయ్యేది అసలు కథ!! మా పిన్ని ఉయ్యాల బల్ల మధ్యలో కూర్చొని పెద్ద పిన్ని పిల్లలని, మమ్మల్ని అటు ఇద్దరినీ, ఇటు ఇద్దరినీ పడుకోబెట్టి పెద్ద ఊపులు ఊపి  రెండు నిమిషాల్లో నలుగురు పిల్లల్ని నిద్రపుచ్చేసేది. అలా ఒక రెండు బ్యాచీలన్నా  ఉండేవి. ఆ తరువాత  మా మావయ్య పనేంటంటే ఇలా పడుకున్న వాళ్ళని నెమ్మదిగా ఎత్తుకుని disturb  కాకుండా కింద నేలమీద పడుకోబెట్టడం.  మా పెద్ద పిన్ని కొడుకు చాలా అల్లరి వాడు. వాడు ఓ పట్టాన  నిద్రపోయేవాడు కాదు. వాడికి రెండు సార్లు ఉయ్యాల  treatment  ఉండేది. మా మావయ్య ఎత్తుకుని తీసుకొచ్చి పడుకోబెట్టగానే, కళ్ళు మూసుకున్నట్లు నటించేవాడు. నెమ్మదిగా లేచి, దేవుడింట్లోకి వెళ్లి  కజ్జికాయల అల్మరా  తెరిచి, ఏవో ఒకటి తినేసేవాడు!!.

కికిటికీ క్రింద కజ్జికాయల అల్మారా ఉండేది. (గీత కనిపిస్తోంది)

ఈ నిద్ర కార్యక్రమం అయ్యాక  పెద్దలకి కాఫీలు, పిల్లలకి కజ్జికాయలు/ అరిసెలు వంటి తాయిలాలు ఉండేవి. లేకపోతే ముంజెలు. సాయంత్రం నాలుగు అవ్వగానే సముద్రం గాలి పెరట్లో తాకేది. మల్లెపూల అబ్బాయి వచ్చి మాలలు ఇచ్చి వెళ్ళేవాడు.  మా తాతయ్య డ్యూటీ కి వెళ్లకుండా ఇంట్లో ఉంటే, పడకుర్చీ తీసుకెళ్లి పెరట్లో వేసుకునే వారు. అక్కడ వేసుకుని కూర్చుని కాఫీ తాగేవారు. సాయంత్రం అయ్యాక పెరట్లోనించి వాకిట్లో అరుగు దగ్గరకి చేరేది కుర్చీ. అది పడకుర్చీ అంటే ‘పడక’ కుర్చీనే !! కాళ్ళు జాపుకుని పడుకోవచ్చు. చాలా పెద్దది. హల్లో  పడకుర్చీ లేకపోతే  మాకు ఉయ్యాలని పెద్ద ఊపులు ఊపడానికి బోలెడు స్థలం ఉంటుంది కదా. అందుకని చాలా సంబరపడిపోయేవాళ్ళం.  

పెరట్లో  వంటిల్లు దగ్గర

ఇక సాయంకాలం స్నానాలు అవ్వగానే మా పిన్ని, కామకోటిగారి పెద్దమ్మాయి సుమతి కలిసి  పిల్లలందరినీ  తీసుకుని రాములవారి గుడికి తీసుకెళ్లేవారు. గుడినుంచి వచ్చాక అన్నాలు పెట్టడానికి కొంచెం సమయం ఉండేది. ఆ సమయంలో  మా activity అంతా ఉయ్యాల  దగ్గరే.  ఒక్కోసారి మా పిన్ని అందర్నీ ఉయ్యాల  మీద కూర్చోబెట్టి ఊపుతూ పాటలు పాడేది.అలా  మా అందరికీ  ‘హిమగిరి తనయే’ నోటికి వచ్చేసింది.  ఒక్కోసారి మా మావయ్య పిల్లలందరినీ  లైన్ లో నిల్చోబెట్టి ఒక్కొక్కరినీ ఉయ్యాలని ఎక్కించి , గట్టిగా పట్టుకోమని,  ఉయ్యాలని పైన దూలం వరకూ  పట్టుకెళ్ళేవాడు. మాకు అదేదో roller  coaster  rideలాగా ఉండేది.  ‘ఇంకోసారి ఇంకోసారి’ అంటూ లైన్ లో నిల్చునే వాళ్ళం.  పిన్నీ, మావయ్య లేకపోతే ఇక రైలాట మొదలు పెట్టేవాళ్ళం. ఈ ఆట ఆడినవాళ్ళు  ప్రపంచంలో బిట్రగుంట పిల్లలు  తప్ప ఎవరూ  ఉండరనే  అనుకుంటాను

రైలాట :

అంటే ఉయ్యాల ఒక రైలు అన్న మాట. బిట్రగుంట కదండీ మరీ !!. చెప్పా కదా మా ఊరి స్పెషల్ !! ఉయ్యాల ఊపేవాళ్లు  డ్రైవర్లు. పక్కన కూర్చునే వాళ్ళు ప్యాసెంజర్లు. ఆవరణలోని  పిల్లలు చాలా మంది  చేరేవాళ్ళు ఆటలో. ఎప్పుడూ  ట్రైన్ విజయవాడ నుంచి నెల్లూరు వెళ్ళేది. అందరికీ  నిద్రలో లేపినా  తెల్సిన స్టేషన్లు అవే కదా మరి. ట్రైన్ నంబర్లు, పేర్లు, ఏ స్టేషన్లో ఆగుతాయి అంతా క్షుణ్ణంగా తెలుసు అందరికీ.  అందుకే ఎప్పుడూ  విజయవాడ – నెల్లూరు సెక్షన్లోనే నడిచేది బండి.   ఏ GT express, Tamilnadu Express, Gangakaveri  express, Jayanthi Janatha express అనో పేరు పెట్టుకునేవాళ్ళం. ఇటువంటి super fast  అయితే ఎక్కడా ఆగవు కాబట్టి  ఆటకి అంత బావుండలేదని ఒక్కోసారి కృష్ణా ఎక్సప్రెస్ పేరు కూడా పెట్టుకునేవాళ్ళం. ఆటలో రైలులోని పాసెంజర్లు నీళ్లు నింపుకోడానికి ట్రైన్ దిగేవాళ్ళు. వాళ్ళ సీటు ఇంకొకరు  కొట్టేసేవాళ్ళు. దెబ్బలాట !! స్టేషన్ లో నీళ్ల పంపు అంటే ఇనప్పెట్టె హ్యాండిల్స్. వెయిటింగ్ రూమ్ ఏంటంటే  సోఫా, చెక్క కుర్చీ!! స్టేషన్ లో కాఫీ, టీ అమ్మేవారు ఉండేవారు. తెనాలి స్టేషన్ లో పాలకోవా అమ్మేవారు కూడా ఉండేవారు.  ఇలా సాగేది మా ఆట.

ఎండాకాలం సెలవలు అయిపోయి తిరిగి ప్రయాణం అవుతుంటే  ‘అయ్యో ఉయ్యాల వదిలేసి వెళ్ళిపోవాలి’ అని బాధ కలిగేది. ఈ రోజుల్లో పరిభాషలో చెప్పాలంటే ‘We’ll miss you’  అనుకునేవాళ్లం.

ఆ ఉయ్యాల ఇప్పటికీ  అమ్మమ్మ వాళ్ళు  నెల్లూరులో ఉన్న అపార్టుమెంటులో కూడా ఉంది. మా పిల్లలు కూడా ఎక్కారు. మా అమ్మమ్మకి  వాళ్ళు పెట్టిన పేరు ‘swing  తాతమ్మ’.  మా చిన్నదయితే ఆ ఉయ్యాల వదలదు. అమెరికాలో మా ఇంట్లో కూడా అటువంటి ఉయ్యాల పెట్టుకోవాలని నా కోరిక.  ఎప్పటికి తీరేనో మరి !!

అదండీ  మా ఉయ్యాల కథ ….

ద్రోణాచార్యులవారు

చిన్నప్పుడు ఏకలవ్యుడి కథ చదువుకున్నపుడు ద్రోణాచార్యులవారు చాలా అన్యాయం చేసినట్లు అనిపిస్తుంది. ఒక అవగాహన అంటూ వచ్చాక ఎందుకలా చేసారు అని కుతూహలంతో కూడిన ప్రశ్న ఒకటి వస్తుంది.

మొదట వచ్చే ప్రశ్న : ద్రోణుడు ఏకలవ్యుడిని శిష్యుడిగా ఎందుకు ఆమోదించలేదు ? ద్రోణుడు ఏకలవ్యుడిని క్షత్రియుడు కానందున శిష్యుడుగా ఆమోదించలేదు. అది ఆ రోజున ఆయన  పాటించవలసిన ధర్మం. ఆ రోజు ఆమోదించబడ్డ ధర్మాన్ని, ఎవరైనా ఈ రోజున పాటిస్తే అది illegal అవుతుంది & అధర్మం క్రిందకి వస్తుంది. అది అన్యాయం కదా నేను ఆ రోజులలో జీవించి ఉండలేదు. కాబట్టి నాకు సమాధానం తెలియదు అనే చెప్తాను. ఈ రోజున దానిని అన్యాయం అని తీసుకున్నారు కాబట్టే ధర్మాలు మారాయి. దానికి అనుగుణంగా చట్టాలు వచ్చాయి.  ఆనాడు నేరంగా పరిగణించబడినది ఈనాడు  నేరం కాదు & vice-versa.   అమెరికాలో ఆడవారికి ఓటు హక్కు 1920 వచ్చింది. మరి 1920 ముందు, నాలాంటి వారు హక్కు లేకుండా ఓటు వేయటం నేరమేగా ?  కాబట్టి ద్రోణాచార్యుల వారు చేసింది నేరం/ అధర్మం కాదు.

ద్రోణాచార్యుల వారు ఏకలవ్యుడుని శిష్యుడిగా ఆమోదించకపోయినా, ఏకలవ్యుడు ఆయన విగ్రహం పెట్టి విద్య నేర్చుకున్నాడు. చాలా గొప్పగా చెప్పవలసిన విషయమే.

దీని తరువాత వచ్చే ప్రశ్న :   ద్రోణాచార్యుల వారికి అర్జునుడంటే  పక్షపాతం. కాబట్టి ద్రోణుడు అర్జునుడి కోసం బొటన వేలు గురుదక్షిణగా ఇవ్వమన్నాడు..

ద్రోణుడు కేవలం అర్జునుడి కోసం బొటన వేలు ఇవ్వమని అడగలేదు. అందులో చాలా ధర్మం దాగి ఉంది. చాగంటి గారు ఆయన  ప్రవచనంలో దానిని విశదీకరించిన  విధానం నాకు బాగా నచ్చింది. తనని చంపుతాడు అని తెలిసిన ద్రుష్టద్యుమ్నుడికే విద్య నేర్పగా లేనిది, ఏకలవ్యుడి విషయం లో ఎలా ధర్మం తప్పుతాడు? అస్త్రాలు, శస్త్రాలు తెలియాలంటే  కావల్సినది విద్యా నైపుణ్యం ఒకటే కాదు, వాటిని ఉపయోగించేటపుడు పాటించవలసిన విచక్షణ & ధర్మం.  శిష్యుడు ఎవరిమీద పడితే వారి మీద ప్రయోగించడు , కేవలం ధర్మానికే  ప్రయోగిస్తాడు అన్న నమ్మకం కలిగినప్పుడే  అవి గురువు శిష్యుడికి ధార పోస్తాడు. ఒక కుక్క మొరిగిందని, తనకి ఏకాగ్రత చెదిరిందని  కుక్క పై  ఏడు  బాణాలతో బాణప్రయోగం చేసేవాడు, మునుముందు ఏదైనా చేయవచ్చు. ఆయన  ధర్మం తప్పే వాడే అయితే , ఆ అస్త్రాలు తనని అవమానించిన ద్రుపదుడి  మీదనే ప్రయోగించవచ్చు కదా.  పోనీ కొడుకైన అశ్వద్ధామ కి నేర్పవచ్చును కదా. ఆర్మీ లో, నేవీ లో పని చేసేవారు ఎంతో క్రమశిక్షణ తో ఉంటారు.  ఏ  మాత్రం అదుపు తప్పినా శిక్షలు ఉండవా? ప్రమోషన్ నుంచి డిమోషన్  కి తెస్తారు. పైగా అటువంటి సంస్థలలో పెద్ద పదవులలో ఉండేవారిపై నిఘా ఉంటుందని కూడా అంటుంటారు.  సరిగ్గా ఆలోచిస్తే ద్రోణాచార్యులవారు ఏకలవ్యుడిని గురుదక్షిణ ఇవ్వటం కూడా  అంతే.

చాగంటి వారు చెప్పినదే  కాక, నాకు ఇంకో అంశం కూడా కనిపించింది ఇక్కడ. ఏకలవ్యుడు గురువు ఆమోదం లేకుండా అన్నీ విద్యలు  నేర్చుకున్నాడు. మరి ఆ గురువు ఆమోదం లేకుండానే  వాటిని ప్రయోగించడన్న నమ్మకం ఏంటి?  బహుశా ద్రోణాచార్యులవారికీ  ఇక్కడ అతడిపై నమ్మకం పోయిందేమో!! అమెరికాలో కాలేజిలకి దరఖాస్తు పెట్టుకోవాలంటే, టీచర్ recommendation ఇవ్వాలి. ఆ విద్యార్థి వినయవిధేయతలతో & క్రమశిక్షణతో  ఉంటేనే టీచర్ recommend  చేస్తారు. ఏ మాత్రం క్రమశిక్షణ లేకపోయినా ఇవ్వరు.

ద్రోణాచార్యుల వారికి అర్జునుడంటే  పక్షపాతం అంటారు. ఒక గురువు స్థానంలో నిలబడి ఆలోచిస్తే అర్ధం అవుతుంది ఆ పక్షపాతం ఏంటో.

• అందుకు ముఖ్యంగా  చెప్పుకోవాల్సిన ఉదాహరణ – పారుపల్లి రామకృష్ణయ్య పంతులు  గారు మరియు మంగళంపల్లి బాలమురళీకృష్ణ గారు. పారుపల్లి వారికి  ఎంతో మంది శిష్యులు ఉన్నారు మరి మనకి బాగా తెలిసన వారు మంగళంపల్లి వారే !! ఎందుకు ? పారుపల్లి వారు బాలమురళి గారికి ఒక్కరికే సంగీతం నేర్పించారా ? లేదే !! అందరికీ  ఒకే పాఠం చెప్పుంటారు గా !!
• ఇంకొక ఉదాహరణ. అమెరికాలో బడులలో ‘No child left behind’ అన్న చట్టం ఉంది.  అందరికి సమానమైన విద్య అని వారి ఉద్దేశ్యం. మన భారతదేశ సంతతి పిల్లల గురించి అతిశయోక్తి గా చెప్పడం అని కాదు కానీ, ఏకసంతాగ్రాహులు అనవచ్చు.   చాలా మటుకు ఈ ‘No child left behind’ కోవలోకి రారు.  దానితో తరగతిలో టీచర్ కొంచం advanced గానే చెప్పాల్సి వస్తుంది. వీరికి ఛాలెంజ్ ఇవ్వకపోతే,  అల్లరి చేసి టీచర్ని విసిగిస్తారు.

అర్జునుడికి విద్య ఉన్న శ్రద్ధకి, అందులోను అతడికి ఉన్న వినయవిధేయతలకి మరి ద్రోణాచార్యులవారు ప్రియశిష్యుడు అవ్వటం లో సందేహం లేదుగా  మరి ?

మిధునం’ కథ లోని అప్పదాసు గారు మా ఇంట్లో

నేను అమెరికా వచ్చిన కొత్త. అప్పటికి ఇంకా భారతదేశం లో కొన్ని ప్రదేశాలకి ఉత్తరాలు వ్రాసుకునే రోజులే !! ఏ వస్తువు చూసినా ఏ కొట్టుకి వెళ్లినా వింతగా ఏదైనా కనిపిస్తే నాకు వెంటనే దూరంలో ఉన్న నా కుటుంబంతో పంచుకోవాలని అనిపించే రోజులు. ఒకసారి వాకింగ్ కి వెళ్తుంటే, ఒక అమెరికన్ చిన్న లాగు(shorts), చేతులు లేని(sleeveless) చొక్కా వేసుకుని walkman headphones, నల్లకళ్ళ జోడు పెట్టుకుని జాగింగ్ చేస్తున్నాడు. మాములుగా అయితే వింతేమి కాదు. కానీ అతని వేషధారణ, ఆ మిట్టమధ్యాహ్నం పరుగెత్తడం నా కుటుంబంతో పంచుకుంటే అన్పించింది. అందులో ముఖ్యంగా మా తాతయ్యకి చెబితే ఏమంటారో అని ఒక్కసారి తలుచుకున్నాను. ఆయన చూసిఉంటే ‘ వీడెవడమ్మా !! మిట్టమధ్యాహ్నం ఇట్టా పరిగెడుతున్నాడు ? మన బిట్రగుంటలో అయితే కుక్కలు తరమవూ ?’ అనేవారేమో అన్పించింది. ఇక అంతే!! నవ్వు ఆపుకోలేక అతను చూస్తే బాగోదని తిరిగి ఇంటికి వచ్చేసాను.

నెల్లూరు యాసలో, మొహంలో ఏ మాత్రం నవ్వులేకుండా చాలా సీరియస్ గా మా తాతయ్య సరదాగా చెప్పే మాటలు తలచుకుని తలచుకుని నవ్వుకుంటాము మేమందరమూ !! ముఖ్యంగా ‘మిథునం ‘ సినిమాలో అప్పదాసులా రుచులకి రకరకాల పేర్లు పెట్టేవారు. మా చుట్టలావిడ ఒకసారి బీట్ రూట్ హల్వా చేసింది. ‘ ఈ నల్ల లేహ్యం ఏందమ్మా ‘ అన్నారు. వెంటనే ఆవిడ మొహం పాలిపోయింది. మహారాష్ట్ర వారు శ్రీఖండ్ అనే స్వీట్ చేస్తారు. దాని పేరు ‘ శ్రీకంఠంట తల్లీ. పెరుగులో చక్కర వేసి గిలకొట్టారు వాళ్ళు ‘ అనేవారు. ఒకసారి ఉత్తరదేశ యాత్రలకి వెళ్లి ‘రాజ్ మా ‘తిన్నారు. ‘ అబ్బో రాజమ్మ కూర అట. తినలేకపోయాము తల్లీ’ అన్నారు. మా తమ్ముడు ఒకసారి ఇడ్లీలు చేస్తే ‘మల్లెపూవులా మెత్తంగున్నాయిరా ‘ అన్నారు. ఏదైనా పదార్థం తిని బావుంటే, వెంటనే మా అమ్మమ్మతో ‘ ఏమే ఇట్టా అమృతం లా ఎప్పుడైనా చేశా ? అడిగి నేర్చుకో ‘ అనేవారు. ఆవిడా అలాగే ‘ ఆ !! నేర్చుకుంటా!! నాకేమన్నా వస్తేగా ‘ అనేది. పండగరోజుల్లో ఎక్కువగా తిన్నానేమో అనుకుని అమ్మమ్మని జీలకర్ర కాషాయం ఇచ్చేదాకా సతాయించేవారు.

ఇంట్లో పెద్ద ఇనపెట్టె ఉండేది. నెల్లూరు జిల్లాలో పాత ఇనుప వస్తువులకి ఉల్లిపాయలు ఇచ్చేవారు. ఆ ఇనపెట్టె ఖాళీగా ఉండి పెద్దస్థలం కేటాయించాల్సివస్తోందని, ‘ఈ ఇనుపెట్టె అమ్మితే సరి. జీవితానికి సరిపడా ఎర్రగడ్డలిచ్చిపోతారు’ అనేవారు!!

ఆయనెప్పుడూ రైళ్లు, టిక్కెట్ల గురించే మాట్లాడుతారు అని, కొంత మంది పిల్లలు ఆయనని ‘రైలు తాత’ అని పిలిచేవారు.

‘ఈనాడు’ పేపర్ ఆ చివరనుంచి ఈ చివరివరకు చదివి ఎప్పటికప్పుడు ప్రతి కరెంటు పొలిటికల్ టాపిక్ మాట్లాడేస్తుంటారు. కొన్ని ఉదాహరణలు :
‘ ఉత్త పెడద్రపోడుట కదమ్మా కొత్త అధ్యక్షుడు. అందర్నీ వెళ్ళమంటున్నాడట. నిజమేనా ?’
‘ ఈ ముక్కోడు ఏందమ్మా తెలంగాణా తెలంగాణా అని ఒకటే గోల గా ఉందే ?’
‘పిల్ల అంత దూరం నుంచి ఫోన్ చేస్తే దాని క్షేమ సమాచారం అడగకుండా ఎవరి గురించో ఎందుకు మాట్లాడుతారు ‘ ఫోన్ లో మనవరాలి మాట కోసం తపించే అమ్మమ్మ అరిచినా వినేవారు కాదు.
పైగా ‘ మీ అమ్మమ్మకి కుళ్ళమ్మా నేను మాట్లాడితే’ అనేవారు. ఆయన మాటలు ఎంత ఇష్టం అంటే 55cents /minute ఉన్న రోజుల్లో అమ్మవాళ్లతో మాట్లాడినా మాట్లాడకపోయినా ఆయనకి మాత్రం ఫోన్ చేసి మాట్లాడేవారం మేము.

ఆయనకి అమెరికాలో ఇల్లు కొనుక్కున్నాం అని చెప్పి ఎన్ని గదులో , ఎన్ని బాత్రూములో చెప్పాను.
నాలుగు బాత్రూములు అని చెప్పగానే ‘చాలా తల్లీ’ అన్నారు. దాని మీద కూడా రకరకాల జోకులు వేశారు.

తాతయ్య కొన్ని విషయాలు ఖచ్చితంగా పాటించే విధానం చూస్తే భలే ఆశ్చర్యం వేసేది. సాయంత్రం పూట ఉప్పుని ‘లవణం’ అనేవారు. పొరపాటున కూడా ఉప్పు అనేవారు కాదు. అమ్మమ్మని తప్ప ఎవ్వర్నీ ‘ఏమే ‘ అని సంబోధించేవారు వారు కాదు. అమ్మమ్మని పేరు పెట్టి పిలిచేవారు కాదు. ప్రతి విషయం అమ్మమ్మకి చెప్పాల్సిందే. తప్పు కానీ ఒప్పు కానీ!! రైల్వే పాస్ ఉంది అన్న వంక పెట్టి అన్ని తీర్థయాత్రలు చేసారు. ప్రతి చోటా పితృదేవతలకు తర్పణాలు వదిలారు. ప్రతి మాటకి ముందు ‘భగవంతుడి దయ వల్లన’ అనేవారు.

చిన్న కొసమెరుపు ఏంటంటే పొద్దున్న ఏమి తిన్నానో సాయంత్రం కల్లా మర్చిపోయే ఆయన, క్రితం ఆగష్టులో ఇండియా వెళ్ళినపుడు:
‘గాంధీ ని చూసారా తాతయ్య ఎప్పుడైనా?’
‘ ఆ !!చూచాగా . కానీ రెండు సార్లు సోమవారం అయింది’
‘సోమవారం అయితే ఏంటి ?’
‘ మౌన వ్రతంగా ఆయన !! మాట్లాడడు!!’
90 ఏళ్ళ, మా తాతయ్య చెప్పింది విని ఆయన జ్ఞాపశక్తికి ఖంగుతిన్న నేను, మా అక్క కొడుకు సెల్ లో గూగులమ్మ ని అడిగాం ‘సోమవారం గాంధీ గారు మౌన వ్రతమా ‘ అని. ‘నిజమే’ అని చెప్పింది ఆవిడ!!

జీవితం అంటే డబ్బు. డబ్బు అంటే జీవితం అనుకోవడం చాలా సామాన్యం. చాలా సహజం. డబ్బు ముఖ్యమే కానీ ఆ డబ్బుతో ఉన్నంతలో సంతృప్తిగా ఎలా జీవించాలో మాకు చెప్పకనే చెప్పిన ఉన్నతమైన వ్యక్తి మా తాతయ్య. జీవితంలో ప్రతి క్షణం, ప్రతి విషయంలో ఆయననే తలచుకునేలా ఎన్నో జ్ఞాపకాలు, ఎన్నో తీపి అనుభూతులు …

ఒక్కరోజు ఆసుపత్రిలో చేరడం అనేది తెలియదు. మిథునం లో చెప్పినట్లు శంఖుచక్రాల్లాంటి షుగరు, బీపీ అన్న మాట కూడా ఎరుగరు ఆయన. 91 ఏళ్ళు దర్జాగా మహరాజులా తనకి కావాల్సినవి చేయించుకుంటూ, నిన్న తొలి ఏకాదశి నాడు చేతి గడియారంలో సమయం చూసుకుంటూ భార్య, కూతుర్లు, కొడుకు, కోడలు అందరు పక్కనే ఉండగా విష్ణు సాన్నిధ్యాన్ని చేరుకున్నారు.

ఆయనకి మోక్షం ప్రసాదించాలని ఆ విష్ణుమూర్తిని ప్రార్థిస్తూ ….ఈ చిన్నిటపా ఆయన కోసం _/\_

పురాణాలూ – వక్ర భాష్యాలు

ఈ టపా పురాణాల్ని గురించి  వక్రం గా మాట్లాడేవారికి మాత్రమే 🙂

ఈ రోజు ముఖపుస్తకం లో ఒక పోస్టు నా ఖర్మ కాలి  నా కళ్ళబడ్డది ‘రాముడికి మగపిల్లలు, కృష్ణుడికి మగపిల్లలు  శివుడికి మగపిల్లలే ఉన్నారు. అంతా పితృస్వామ్యం , పురుషాధిక్యత’. మొన్న ఎక్కడో ఇంకోటి ‘కృష్ణుడు దేవుడు కాబట్టి తప్పు చేసినా ఒప్పే అని చూపించేస్తారు భారతం లో ’ .  నా ఖర్మో ఏంటో మరి నాకే కన్పిస్తాయో తలా తోకా లేని పోస్టులు. శ్రీరామ నవమి రోజు కన్పించిన పోస్టులు ఇదిగో ఇలాంటివి    – ‘రాముడు బక్కగా ఉండేవాడు, ఇప్పుడు క్రూరం గా ఉన్నాడు’ .’శూర్పణఖ ముక్కు కోసారు’ . ‘భార్యని అడవుల పాలు చేసాడు’ ‘అగ్ని లో దూకమన్నాడు ‘. ‘బ్రాహ్మణుడి కోసం శంభూకుడి ని చంపాడు’ .ఈ రోజుల్లో ఎంత మందికి సంస్కృతం అర్ధం చేసుకోవడం వచ్చు? పోనీ కనీసం ఓ తెలుగు పద్యం చదవగానే తడుముకోకుండా  అర్ధం చెప్పగలరా? అంతెందుకు ఒక త్యాగరాజ కీర్తన అర్ధం చేసుకోలేరు కొంతమంది. అసలు, అత్యంత  సులువుగా ఉండే తెలుగు కథలనే చదవటం ఆపేస్తున్నరోజులు మొదలయ్యాయి. అటువంటిది ఏం తెలుసు అని  ఒక గ్రంధం గురించి మాట్లాడుతారు?  ఏం  తెలుసు అని ఒక సంస్కృతిని దుమ్మెత్తి పోస్తారు?

ఊర్మిళ నిద్ర వృత్తాంతం, రాముడు సీతని అడవులలో వదిలిపెట్టడం  అసలు వాల్మీకి రామాయణం లో  లేనే లేవని ఎంతమందికి తెలుసు? సీతని అడవులకి పంపడం అనేది ఉత్తరకాండ లో  ఉన్నది. ఉత్తరకాండ వాల్మీకి విరచితం కాదు అంటారు. ఋషిప్రోక్తం అంటారు.  చాగంటి గారు కూడా ప్రవచనం చేసేటప్పుడు శ్రీరామ పట్టాభిషేకంతో ఆపేసారు. అసలు ఒక ‘చాకలి’ అన్న మాట కూడా లేదంటారు. ఈ మాట నేను గరికపాటి వారి నోటి వెంట విన్నాను. 

తిరుమల తిరుపతి దేవస్థానం వారు పబ్లిష్ చేసిన ఆంధ్రమహాభారతం లో ఒక్క ద్రోణపర్వం మాత్రమే 840 పేజీలు ఉంది.(ఈ ద్రోణపర్వం లో ఎన్ని పేజీలు చదవటం  సులభమో  తెలీదు కానీ ద్రోణుడిని విమర్శించడం చాలా తేలిక కొంత మందికి.) ఇక ఈ లెక్కన మొత్తం భారతం ఎన్ని పేజీలుంటుందో ఆలోచించండి. ఆఫీసులో పని చేసి, ఇంట్లో పనులని , పిల్లల బాధ్యతలు  చూసుకుంటూ  ఉండే నావంటి ఒక సగటు వ్యక్తి ద్రోణపర్వం వంటి పుస్తకాలు  ఎన్ని చదవగలడు/దు ? రామాయణం, మహాభారతం , భాగవతం క్షుణ్ణంగా చదవటానికి  ఒక జీవితకాలం సరిపోదు.  అవునా ?  మరి దేనిని ఆధారంగా చేసుకుని మాట్లాడతారు ? ఓ మూడు గంటల సినిమా చూసి, ఓ లెఫ్టిస్ట్  వ్రాసిన పుస్తకం చదివో  అర్ధం పర్ధం లేని థియరీలు అల్లేయటం మర్యాదస్తులకి మంచిపద్ధతేనా !!  తందానా అంటూ వీరికి వేలిముద్రలు, వ్యాఖ్యలు చేసేవారుంటారు. ఇంకో ‘very sophisticated’ పిచ్చి జాడ్యం ఏంటంటే పురాణాలూ ఇంగ్లీష్ లో చదివి పిచ్చి ప్రేలాపనలు చేయడం!!. వీరితో అత్యంతప్రమాదం అసలు. ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడుతున్నారు కాబట్టి అన్నీ  నిజాలే మాట్లాడుతున్నారు అనుకుంటారు అవతలవారు  కూడా.

పురాణాలన్నా, ప్రవచనాలన్నా  చదివి/విని తీరాలి & తప్పదు  అన్న నియమం ఏది లేదు. (డెమోక్రసీ అన్న పదం వేరే మతాల్లో ఉందో  లేదో నాకు  తెలీదు కానీ ఆ రోజుల్లో సనాతన ధర్మానికి మాత్రం ఉండేది అని ఖచ్చితంగా చెప్పచ్చు). చదవక/వినక పోయినావలన నష్టం ఎవరికీ లేదు. కానీ –  ఒక సంస్కృతి గురించి  ఒక  పుస్తకాన్ని ఆధారం చేసుకుని మాట్లాడేటపుడు  original చదివి విమర్శించండి. పూర్తిగా తెలియని వాటి గురించి  మాట్లాడే హక్కు ఏ మాత్రం లేదు. వ్యాసుల వారు, వాల్మీకి  వారు వారి పుస్తకాల మీద కాపీ రైట్స్ అందరికి ఇచ్చి వెళ్ళింది వాటిల్లో మంచిని చూడమని . అంతే కానీ వక్రభాష్యం చెప్పమని మాత్రం  కాదండీ !!

 

 

తోబుట్టువులు

కౌముది పత్రిక  లో  జూన్ కథా కౌముది లో వచ్చిన  పొత్తూరి విజయలక్ష్మి గారి కథ  ‘ భాస్కర్ కి ఒక ఉత్తరం’ చదివాను.

అటువంటి కథలు చదివినపుడు కథ నచ్చింది, అందులో ఏదైనా సందేశం ఉంది అనుకుంటే మావాళ్ళని అందర్నీ కూర్చోబెట్టి ‘Story time’ అని చెప్పి చదివేస్తాను. ఈ కథ కూడా ఇలాగే   చదివాకా, బ్లాగులో దీని గురించి చెప్పచ్చు కదా అన్న మావారు  ఇచ్చిన ఆలోచన తో వచ్చినదే ఈ టపా.

కథ మనసుకి ఎంతగా హత్తుకుందీ  అంటే, చివరి భాగం చదువుతుంటే తెలియకుండా కన్నుల్లో నీరు వచ్చేసింది. కథా వస్తువు అందరి ఇళ్ళల్లో  జరిగే మాములు విషయాలే. ఆ ‘మాములు’ విషయాన్నే అంత  బాగా అక్షరరూపంలో పెట్టడం అటువంటి చేయి తిరిగిన రచయిత్రులకే సాధ్యం!!  కథ చదవటం మొదలు పెట్టగానే, ఎవరో ప్రేమికురాలు వ్రాసిన ఉత్తరమేమో  అనుకుంటాము.  ఒక అక్క తమ్ముడికి వ్రాసిన ఉత్తరం. ఈ రోజుల్లో తోడబుట్టిన వారితో, చిన్న చిన్న విషయాలకు  అహంకారంతో బంధాలు ఎలా పాడుచేసుకుంటున్నామో కళ్ళకి కట్టినట్లు చెప్పారు రచయిత్రి.  చదవగానే నాకు తెలిసిన కొన్నిజీవితాలు గుర్తు వచ్చి text  to life  కి అన్వయించుకున్నాను. 

రచయిత్రి చెప్పిన ఒక మాట బాగా నచ్చింది  ‘ దుర్యోధనుడు శకుని చెప్పుడు మాటలు విన్నాడు కానీ భరతుడు కైక మాట వినలేదు గా ‘ అని. రామాయణం, భారతం లేకుండా ఏ నీతి కూడా చెప్పలేమేమో అన్పించింది ఈ వాక్యం చదివాకా.  అన్నదమ్ముల విషయంలో రామలక్ష్మణుల్లా ఉండమని దీవిస్తారు. కానీ  ఆలోచిస్తే రాముడు, లక్ష్మణుడు ఇద్దరూ  ఒక్క తల్లి బిడ్డలు కాదు. రాముడు ఎప్పుడూ  ధర్మం వీడలేదు.  అదే వాలిసుగ్రీవులయితే  కవలపిల్లలు. కానీ  ధర్మం మర్చిపోయిన వాడు వాలి. అన్న అంటే భయపడి పారిపోయి దాక్కున్న వాడు సుగ్రీవుడు. ఇంకో ఉదాహరణ రావణాసురుడు, విభీషణుడు.  ఇన్ని  ఉదాహరణలు చూపించి  అన్నదమ్ముల అనుబంధం ఎలా ఉండాలో చెప్తుంది రామాయణం. తోబుట్టువుల ఐకమత్యానికి ఇంకో ఉదాహరణ పాండవులు. పెద్దవాడు ధర్మస్వరూపుడు కావాలి, ధర్మస్వరూపుడు అయితే మిగిలిన వారిని ధర్మం తో నడిపిస్తాడు అనుకున్నాడు పాండురాజు. అందుకే ముందు ధర్మరాజు పుట్టాడు.  భారతంలో కొన్ని ఘట్టాలలో యుధిష్ఠరుడి ధర్మం తమ్ములందరినీ కాపాడింది. భీముడికి ఎంత బలం ఉన్నా అన్నయ్య మాట విని చాలా సార్లు కోపాన్ని నిగ్రహించుకున్నాడు. 

చాగంటి గారు కూడా  ఈవీడియో లో అన్నదమ్ములఅనుబంధం గురించి  ఎంత బాగా చెప్పారో చూడండి :

https://www.youtube.com/watch?v=Xv2HAXBQyUo

ఒక్క తల్లికి పుట్టిన పిల్లలు  చిన్నప్పటినుంచీ ఒకే చోట తింటూ తిరుగుతూ పెరిగినవారు బద్ధశత్రువులు గా మారిపోతున్నారు. అందరూ  అని చెప్పను. కొందరు అని చెప్పచ్చు. అసూయాహంకారాలు ఒక ముఖ్య కారణాలు అనిపిస్తుంది నాకైతే. తోడపుట్టిన వారితోటే  వైరం పెట్టుకున్నవారు, ఇక ఎవరితో కలసిమెలసి ఉండగలరు?  తోబుట్టువులతో బద్ధవైరం పెంచుకున్న వారు , ఎన్ని విషతుల్యమైన విషయాలని  బోధిస్తున్నారో ఆలోచించండి. మేనత్త, మేనమామ, బాబాయి, పిన్ని ఇటువంటి బంధుత్వాల మధ్య పెరిగితే ఆ పిల్లలు అదే తీపితనాన్ని ఇంకో తరానికి అందించగలరు. తోబుట్టువులతో కలిసి ఉంటేనే కదా అవసాన దశలో ఉన్న తల్లితండ్రుల్ని సుఖపెట్టగలరు. ఎంత సంపాదిస్తే మాత్రం ఏమి సాధించినట్లు ? వయసుతో  పెరుగుతున్నకొద్దీ  రాగద్వేషాలు తగ్గాలి కదా. వయసుతో పాటు అవీ పెరిగితే ఇక మనిషికి జంతువుకి తేడా ఏంటి?

అన్నయ్య చీర పెట్టకపోతే కోపం తెచ్చుకోనక్కరలేదు. చెల్లికి చీర పెట్టడం వీలు అవ్వకపోతే వీలు కాలేదని ఆ చెల్లికే చెప్పచ్చు. చిన్న చిన్న విషయాలే చిలికి గాలి వానలు చేసుకుంటారు.  ఇక ఆస్తుల కోసం  జరిగే cold war ల సంగతులు చెప్పనే అక్కరలేదు. ఎంత నీచానికి దిగజారిపోతారో చెప్పనక్కరలేదు!!

‘కలిసిమెలిసి ఉండటం చెప్పినంత సులువు కాదు, జీవిత భాగస్వామి మీద కూడా ఆధారపడి ఉంటుంది’ అని అనచ్చు. వచ్చిన జీవిత భాగస్వామి మరీ ఇక psycho personality అయితే చెప్పలేం కానీ, మన బంగారం మంచిదయితే  ఆ స్వభావంతో వేరే వారిని మార్చటం పెద్ద కష్టతరమేమీ కాదు.  జీవితంలో రెండు పెళ్లిళ్లు చేసుకున్న వారుంటారు కానీ ఒకే తోబుట్టువుని రెండుసార్లు పొందిన వాళ్లుండరు  కదా. ఈ జన్మకి వాళ్లే  తోబుట్టువులు!!

ఈ కథ ప్రతి ఒక్కరూ  చదివి తీరవలసిన కథ.  ఈ  వీడియో కూడా తప్పకుండా చూడవలసిన వీడియో!!

తోబుట్టువులనే కాదు కానీ, ఎవరి విషయం లో అయినా సరే, కోపాన్ని కసిగా మార్చుకోకూడదు.  జీవితం లో ఎప్పుడూ చిన్న చిన్న తీపి గుర్తులే మనల్ని ముందుకి నడిపించాలి కానీ చేదు జ్ఞాపకాలు కాదు.